mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 24

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

..

W tekście głównym dodajemy bemole ostrzegawcze przed des i des1.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

t. 24

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

2 półtaktowe łuki w A

!!!   miniat: nic.                TGTU (górne łuki)

4 krótsze łuki w Wn (→Wf→Wa)

EZnieU
..

W tekście głównym nad nutami podajemy dwa półtaktowe łuki, wpisane w A. W Wn (→Wf→Wa) każdy z nich podzielono na dwie części w miejscach podziału wiązań szesnastkowych partii pr.r. Jest to z pewnością dowolna zmiana dokonana przez sztycharza.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 24

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

 w A

!!!   miniat: nic.             TGTU

Krótsze  w Wn (→Wf→Wa)

pod wiązaniem na 4
..

Skrócenie znaku  tak, by pasował do wiązania, to typowa niedokładność sztycharza Wn (→Wf→Wa).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn

t. 24

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

3 łuki w A

!!!   miniat: 4. i 5. ósemka, tylko dolna 5-linia i tylko l.r., bez palcowania i pedału.                 TGTU (3 łuki + '3' i '6' na 2. mierze)

2 łuki w Wn1

bez prawego dolnego (+ 3 + 6)

1 łuk w Wf (→Wa) i Wn2

tylko łuk nad B1-des (bez 3 i 6)
..

Część pasażu grana l.r. opatrzona jest w A trzema łukami, z których w Wn1 odtworzono tylko dwa, a w Wf (→Wa) – jeden. Trudno przypuszczać, by Chopin zlecał tu usuwanie poprawnie wydrukowanych łuków – najprawdopodobniej zostały one pominięte przez sztycharzy. Oba pominięte łuki stanowiły część oznaczenia triol, przy czym w Wf (→Wa) wraz z łukiem "zgubiono" także związaną z nim cyfrę 3 (pominięto także cyfrę 6 na 2. mierze taktu). W tekście głównym odtwarzamy notację A.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładności Wf

t. 25

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Es1-G1-Es-G w A, odczyt dosłowny

G1-B1-Es-G w A (prawdopodobna interpretacja) i Wn2

G1-Es-G w Wn1 (→Wf→Wa)

Tu pusta klisza 
..

Akord zapisany w A, choć z harmonicznego punktu widzenia dopuszczalny, jest niemal na pewno błędny ze względu na nieuzasadnioną brzmieniowo komplikację pianistyczną. Nie jest jednak jasne, jaki akord Chopin miał na myśli:

  • G1-B1-Es-G wydaje się najnaturalniejsze – oktawowe przeniesienie akordów jest popularnym chwytem wirtuozowskiej faktury koncertującej (por. np. cz. III, t. 69 lub 511-513). Mielibyśmy wówczas do czynienia z typowym błędem tercjowym Chopina. Tak też zinterpretowano to w Wn2 i tę interpretację proponujemy jako tekst A;
  • G1-Es-G – lżejszy akord ze względu na bardzo niski rejestr (por. cz. III, t. 77). Także w tym wypadku w grę wchodziłby błąd tercjowy – Chopin mógł napisać prawidłowy akord, a następnie uznać dolną nutę za B1 i "poprawić" rzekomą pomyłkę, dopisując nutę o tercję niższą (najniższa nuta wydaje się być dopisana później). Scenariusz ten zakłada jednak popełnienie dwóch błędów – mylnej oceny wysokości napisanej nuty i pozostawienia jej, mimo że miała być usunięta (por. Etiuda Ges op. 10 nr 5, t. 83-84).

W każdym razie korekta Wn1 (→Wf→Wa) – prawdopodobnie Chopinowska – musi być uznana za ostateczną decyzję i tę wersję podajemy w tekście głównym.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błąd tercjowy , Adiustacje Wn , Błędy A , Autentyczne korekty Wn , Połowiczne korekty