mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Adiustacje Wn

t. 93

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

..

Przeoczony przez Chopina w A  przywracający f2 uzupełniono już w Wn1 (→Wf→Wa, →Wn2).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wn , Błędy A

t. 97

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Łuk od 1. ósemki w A (odczyt dosłowny→Wn1→Wf→Wa)

!!!   miniat: 3 ósemki, tylko dolna 5-linia, bez pedału.           TGTU (lewy koniec łuku, podział chyba przed 3. ósemką)

Łuk od 2. ósemki w A (możliwa interpretacja) i Wn2
..

Moment rozpoczęcia łuku l.r. nie jest w A zupełnie jasny, toteż oba odczytania – przez Wn1 (→Wf→Wa) i Wn2 – można uznać za uprawnione. W tekście głównym przyjmujemy interpretację bliższą odczytowi dosłownemu.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn

t. 98

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Bez c2 w A i Wn2

!!!   miniat: 3 ostatnie ósemki, tylko dolna 5-linia, bez łuku.               Tu pusta klisza 

c2 w Wn1

EZTU bez łuku (sama główka)

c2 przetrzymane w Wf (→Wa)

EZTU (główka i łuk)
..

Dodatkowa nuta c2 mogła być dodana przez Chopina w korekcie Wn1 (→Wf→Wa). Rysunek melodyczny akompaniamentu, w którym druga ósemka każdej pary położona jest wyżej niż poprzedzający dwudźwięk lub akord, sugeruje, że nuta ta prawdopodobnie miała być przetrzymana, co zostało następnie zrealizowane w korekcie Wf (→Wa). Niewykluczone też, że dodatkowe c2 zostało w Wn1 wydrukowane pomyłkowo i pozostawione niepotrzebnie po dodaniu właściwej nuty, as1 (błąd tercjowy). Łuk przetrzymujący tę nutę, dodany w korekcie Wf (→Wa) i eliminujący jej powtarzanie, byłby wówczas "uproszczoną korektą", jakie zdarzały się w utworach Chopina, np. w Polonezie c op. 40 nr 2, t. 125. W Wn2 przywrócono wersję A.

W tekście głównym podajemy wersję Wf jako zamierzoną lub akceptowaną przez Chopina. Wersję A można uważać za równorzędny wariant, natomiast wersja Wn1 jest niemal na pewno błędna.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Błąd tercjowy , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf , Autentyczne korekty Wn , Połowiczne korekty

t. 99-100

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

..

W partii pr.r. w tych taktach A ma tylko jeden  pod­wyższający des na d – na początku t. 99. Brak też  przywracającego b1 na początku septymoli w t. 100 (wszystkie poprzednie figury mają opóźnienie na po­czątku grupy, podejrzenie pomyłki Chopina potwie­r­dza  wpisany w WfD). W wydaniach uzupełniano zarówno znaki niezbędne, jak i ostrzegawcze, usu­wano także znaki niepotrzebne, jednak w żadnym tekst nie jest w pełni poprawny. W tekście głównym podajemy wszystkie znaki niezbędne dla prawi­dłowego określenia wysokości nut i dwa bemole ostrzegawcze na początku t. 100.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Dopiski WfD , Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Znaki ostrzegawcze , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Niedokładności A

t. 99

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Akcenty długie w A (→Wn1)

!!!   miniat: nic.                TGTU (4 akcenty)

Krótkie akcenty w Wf (→Wa) i Wn2
..

Zmiana kroju akcentów to charakterystyczna niedokładność pierwszych wydań. W tym wypadku bardziej dziwi prawidłowe odczytanie intencji Chopina w Wn1, gdyż pierwsze dwa znaki w A są wyraźnie dłuższe od dwóch pozostałych i można by się spodziewać, że zostaną odtworzone jako widełki . Por. t. 100.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn