- « Poprzednia
- 1
- …
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- …
- 51
- Następna »
t. 133-150
|
Utwór: op. 64 nr 2, Walc cis-moll
..
Nad parą półnut w t. 133-134 i 149-150 podajemy w tekście głównym łuki zapisane w A. Uważamy bowiem prawdopodobną korektę Chopina w Wf (→Wa) za jedynie doraźną interwencję, korygującą mylące odtworzenie tych łuków (zachowane w większości Wn). kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf |
|||||||||
t. 133-134
|
Utwór: op. 64 nr 2, Walc cis-moll
..
Brak widełek w większości Wn to prawdopodobnie skutek przeoczenia sztycharza Wf, które w samym Wf (→Wa) zostało następnie skorygowane. Znak uzupełniono także w Wn2cis. Zasięg znaku odtwarzamy na podstawie pisowni A. Por. t. 3-4. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Zakresy widełek dynamicznych , Adiustacje Wn , Niedokładności Wa , Autentyczne korekty Wf |
|||||||||
t. 136-152
|
Utwór: op. 64 nr 2, Walc cis-moll
..
Ostrzegawczego przed dis w t. 136 i 152 nie ma w A – znaki dodano, być może na polecenie Chopina, w korekcie Wf (→Wn,Wa). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Autentyczne korekty Wf |
|||||||||
t. 136-137
|
Utwór: op. 64 nr 2, Walc cis-moll
..
W tekście głównym podajemy źródłowo najpewniejsze łuki A. Pominięcie obu łuków w Wn1op i Wn1cis może oznaczać, że nie było ich początkowo także w Wf (por. t. 138-139), w którym jednak dodano w ostatniej korekcie łuk w t. 137. Uzupełnienie to – być może Chopinowskie – z pewnością nie oznacza, że t. 136 ma być pozbawiony łuku, potwierdza natomiast zastosowanie nowego łuku dla t. 137 (por. t. 8-9). Łuki dodane w późniejszych Wn – odmienne w każdej z dwóch wersji tego wydania – są z pewnością adiustacjami wydawców, wzorowanymi na analogicznych t. 8-9 (Wn2op) lub 152-153 (Wn2cis). kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf |
|||||||||
t. 137
|
Utwór: op. 64 nr 2, Walc cis-moll
..
Tak jak w t. 9, brak znaku to zapewne błąd sztycharza Wf (→Wn,Wa). Wydaje się, że napotkawszy w A odesłanie do wcześniejszej partii utworu, sztycharz korzystał z już wysztychowanego tekstu, a nie ponownie z A. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wf |
- « Poprzednia
- 1
- …
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- …
- 51
- Następna »