mUltimate Chopin

op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 2-5

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

Dwa akcenty długie w AI

!!!   miniat: pół t.10 i pół t. 11 (będą udawać t. 2 i 3), tylko górna 5-linia, z numerem t. 3, bez wideł pod pięciolinią.      Tu akcent długi nad 3. szesnastką w t. 2 i 5

Trzy różne akcenty w A

!!!    długie w t. 2 i 5, krótki w t. 3

  w Wf (→Wn,Wa)

!!!     TGTU
..

Nad motywami szesnastkowymi w t. 2, 3 i 5 podajemy w tekście głównym konsekwentne pary widełek  , wprowadzone przez Chopina w korekcie Wf (→Wn,Wa). W obu autografach zapisana jest – mniej lub bardziej dokładnie – wcześniejsza koncepcja, w której tylko 3. szesnastka taktu opatrzona jest akcentem (na ogół długim). Por. sąsiednią uwagę o łukach.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Akcenty długie , Autentyczne korekty Wf

t. 2-5

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

Bez łuków w AI

!!!   miniat: pół t. 2 (wziąć z t. 10), tylko górna 5-linia.      Tu pusta klisza 

Krótkie łuki w A

!!!     nad 2. parą szesnastek w t. 2 i pierwszą w t. 5 (nad widłami/akcentem w t. 2, pod w nutami w t. 5)

Dłuższe łuki w Wf (→Wn,Wa)

!!!     TGTU (3x pół taktu)
..

Korygując Wf (→Wn,Wa), Chopin wprowadził nad motywami szesnastkowymi w t. 2, 3 i 5 konsekwentne półtaktowe łuki. Zastąpiły one niedokładne i raczej przypadkowe łukowanie autografów.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf

t. 2-10

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

Bez znaku w AI i A

!!!   miniat: ta ćwierćnuta, tylko górna 5-linia.    Tu pusta klisza 

Krótki akcent w Wf (→Wn,Wa)

!!!     akcent krótki w t. 2 i 10

Akcent długi proponowany przez redakcję
..

Akcent nad ćwierćnutą w t. 2 został dodany zapewne przez Chopina w korekcie Wf (→Wn,Wa). Biorąc pod uwagę, że sztycharze często nie rozumieli znaku akcentu długiego i odtwarzali go jako zwykły akcent lub – często dłuższe – widełki , w tekście głównym proponujemy akcent długi, który wydaje się w tym kontekście bardziej odpowiedni. To samo dotyczy t. 10.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Autentyczne korekty Wf

t. 3

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

gis w AI i A (→Wf→Wa,Wn1→Wn1a→Wn2)

!!!   miniat: 2 szesnastki, tylko górna 5-linia, bez dolnych wideł i łuku.       TGTU

h w Wn3 (→Wn4→Wn5)

!!!     1. szesnastka dolnego głosu
..

Wersja Wn3 (→Wn4→Wn5) to przykład błędu polegającego na przesunięciu nuty o tercję.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Błąd tercjowy

t. 3-12

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

Łuk w A

!!!   miniat: 2. pół t. 11 i 1. pół t. 12, tylko górna 5-linia, bez widełek pod.      Tu łuki tylko w t. 4 i 12 od 1. szesnastki do ćwierćnuty (obejmujące ją)

Wf (→Wn,Wa)

!!!     TGTU= 2x łuk od cis2 do e1
..

Rozpoczęcie łuków w t. 3-4 i 11-12 o pół taktu wcześniej to niewątpliwie efekt Chopinowskiej korekty Wf (→Wn,Wa).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf