mUltimate Chopin

op. 10 nr 2, Etiuda a-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 37

Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll

Akord i kwinta w KLI

!!!   miniat: akordy na 2 i 3, tylko dolna 5-linia.       Tu pusta klisza (bez kaso, kwinta a-e1 na 3)

Akordy w Ao i Wfkor

!!!   TGTU, ale bez kasowników

Akordy w Wf (→Wa2→Wa3)

!!!   TGTU

Akordy w Wn i Wa4 

!!!   TGTU, ale kasowniki i na 2, i na 3.
..

Kwinta na 3. mierze taktu w KLI jest prawdopodobnie wersją pierwotną. W źródłach znalazło też odzwierciedlenie wahanie Chopina, jeśli chodzi o umiejscowienie  ostrzegawczego przed c1. Do tekstu głównego przyjmujemy – idąc za Wf (→Wa2→Wa3) – znak przed akordem na 3. mierze taktu.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Zmiany akompaniamentu , Autentyczne korekty Wf

t. 37

Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll

Bez  w KLI

!!!   miniat=t.2-6.    Tu pusta klisza

Kasownik w Ao i Wf (→Wn,Wa) 

!!!    TGTU (kaso) miniat=t. 2-6
..

Brak  przywracającego h2 na przedostatniej szesnastce to zapewne niedokładność pisowni KLI. Chopin dopisał znak w Wfkor.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy KLI

t. 38

Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll

Szesnastki w KLI i Wf (→Wn,Wa) 

!!!   miniat= t. 3-4.    Tu=TGTU (same 16-ki)

Szesnastki i ćwierćnuty w Ao

!!!   na zmianę
..

W Ao wartości rytmiczne kolejnych dwudźwięków dolnego głosu pr.r. tworzą naprzemienny schemat krótka-długa (szesnastka-ćwierćnuta). Kontrast długości wybrzmienia jest jeszcze podkreślony akcentem. Tak jak poprzednio w analogicznych miejscach, schemat jest kontynuowany w następnym takcie. W tekście głównym podajemy jednolitą brzmieniowo wersję Wf (→Wn,Wa).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Wahania Chopina , Zmiany akompaniamentu

t. 38

Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll

Bez znaku w KLI i Wf (→Wn,Wa) 

!!!  miniat: 4. miara taktu, tylko górna 5-linia, dolny głos 16-ka.     Tu pusta klisza=TGTU

Prawdopodobny akcent w Ao

!!!    akcent pod e1-a1. Na miniaturze ta kwarta jako ćwiefćnuta. też w następnych wariantach.

Możliwy akcent długi w Ao

!!!   jak przedtem, tylko długi akcent

Możliwe  w Ao

!!!   od h1 do d1
..

Znak w Ao można zdaniem redakcji interpretować jako akcent (krótki?) lub . Wszystkie trzy tego rodzaju znaki w t. 38-39 wyglądają jak akcenty krótkie, jednak tylko ten w l.r. w t. 39 jest umieszczony wyraźnie pod nutą, której dotyczy. W tekście głównym tego niejasnego znaku nie uwzględniamy. Podobnie w t. 39.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie

t. 39

Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll

fis w KLI

!!!   miniatury= t. 4.    Tu fis-h

f w Ao i Wf (→Wn,Wa) 

!!!   TGTU=pusta klisza
..

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Zmiany akompaniamentu