mUltimate Chopin

op. 10 nr 2, Etiuda a-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Adiustacje Wn

t. 1

Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll

w KLI

!!!    miniat: pasek tekstowy "Exercice 2." krojem tytułowym.     To samo na kliszy zamiast tytułu i dedykacji

w Ao

!!!     Etude bez dedykacji

w Wf1

!!!   jak TGTU, ale J (inicjał LIszta)   !!!!UWAGA !!!!  miniatury w tym i dalszych wariantach jak w Etiudzie C nr 1

w Wf2

!!!   TGTU: tytuł i dedykacja. W miniaturze mniejsza różnica wielkości i mniejszy odstęp między tytułem i dedykacją

w Wn1

Wn1a (→Wn2→Wn3→Wn4→Wn5)

!!!  Douze Grandes Études A son ami F. Liszt w dwóch rządkach w miniaturze i na kliszy

w Wa2 (→Wa3)

!!!   Douze Grandes Etudes A ses amis J. Liszt et Ferd. Hiller w dwóch rządkach (miniat jak w Etiudzie C nr 1)

w Wa4

!!!   Douze Grandes Etudes A F. Liszt et F. Hiller w 2 rządkach (miniat jak w Etiudzie C nr 1)
..

W tekście głównym tytuł i dedykację podajemy w niewątpliwie autentycznym brzmieniu przyjętym w Wf. Rozszerzenia zarówno tytułu (w Wn i Wa), jak i dedykacji (w Wa) pochodzą najprawdopodobniej od wydawców. Patrz Etiuda C nr 1, t. 1.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Dedykacje , Adiustacje Wn , Różne tytuły

t. 1

Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll

Bez palcowania w Ao i Wf (→Wa)

!!!     miniat: ten akord + 1 szesnastka przed i po, tylko górna 5-linia.        Tu pusta klisza

1-2 w Wn

!!!    po prawej od kwarty, '2' na polu c2, '1' na linii g1.
..

Dodatkowe palcowanie, występujące tylko w Wn, jest prawdopodobnie dodatkiem adiustatora, choć jako niewątpliwie poprawne mogłoby być dopisane przez Chopina. Ktokolwiek dokonał uzupełnienia, zauważył przypuszczalnie, że dopiero kwarta a1-d2 jest pierwszym dwudźwiękiem, w którym istnieje realna możliwość zastosowania innych palców niż 1-2.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 1-5

Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll

..

Przed ostatnią szesnastką t. 1 Wf (→Wa2) ma niewątpliwie autentyczny, ostrzegawczy . Adiustatorzy Wn i Wa3 (→Wa4) dodali go również w t. 5. Zdaniem redakcji znaki te są w tak regularnej figuracji niepotrzebne.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wn , Znaki ostrzegawcze

t. 4

Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll

Bez przetrzymania h w KLI i Wf (→Wa2→Wa3)

!!!   miniat: tylko dolna 5-linia, dwa dwudźwięki. Tu pusta klisza

Łuk przetrzymujący h w Ao, Wn i Wa4
..

Autentyczność przetrzymania h jest poświadczona w sposób niewątpliwy tylko w Ao (tylko w tym takcie – por. t. 12 i 39). Łuki występujące w części pierwszych wydań są adiustacją albo prawdopodobnie (Wn), albo na pewno (Wa4, przypuszczalnie pod wpływem Wn). Dowolnie dodawane, rzekomo brakujące łuki w miejscach, w których nie wszystkie składniki dwudźwięków lub akordów są połączone (przetrzymane) łukami, spotykamy wielokrotnie w pierwodrukach utworów Chopina. Do tekstu głównego przyjmujemy niewątpliwie autentyczną wersję Wf (→Wa2→Wa3).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn

t. 5

Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll

Bez określenia w KLI, Ao i Wf (→Wa,Wn1→Wn2→Wn3)

w Wn4 (→Wn5)
..

Określenie  jest dodatkiem adiustatora Wn4 (→Wn5). Podobnie w t. 9 i 13.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn