- « Poprzednia
- 1
- …
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- …
- 55
- Następna »
t. 40-42
|
Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll
..
Artykulacja akompaniujących dwudźwięków, wydłużona w Ao w t. 9-10 i 13-15, wydaje się być jednorazowym, okolicznościowym pomysłem lub pewnym etapem przejściowym w procesie kształtowania się tekstu Etiudy. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Wahania Chopina , Zmiany akompaniamentu |
||||||||||
t. 40-44
|
Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll
..
W t. 40-41 i 43-44 wszystkie kropki staccato w partii l.r. Chopin własnoręcznie wpisał w Wfkor (→Wf→Wn,Wa). Pominięte – zapewne przez nieuwagę – znaki w t. 42 dodał w jednej z późniejszych korekt. Ao ma znaki tylko na nieparzystych miarach taktu (jak w t. 38) i tylko w t. 40 i 42. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Autentyczne korekty Wf |
||||||||||
t. 40
|
Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll
..
Tak jak w t. 36, Chopin w wersji przeznaczonej do druku nie oznaczył cresc., którym opatrzył analogiczne t. 1, 5 i 9. W tej sytuacji widełki w Ao można traktować jako uzupełnienie tekstu głównego. W t. 42 obie grupy źródeł są zgodne – znakowi w Ao odpowiada crescendo w wydaniach. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach |
||||||||||
t. 41
|
Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach |
||||||||||
t. 41
|
Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll
..
Kwinta na 3. mierze taktu jest w KLI jest prawdopodobnie wersją pierwotną. W źródłach znalazło też odzwierciedlenie wahanie Chopina, jeśli chodzi o umiejscowienie ostrzegawczego przed c1. Do tekstu głównego przyjmujemy – idąc za Wf (→Wa2→Wa3) – znak przed akordem na 3. mierze taktu. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Zmiany akompaniamentu , Autentyczne korekty Wf |
- « Poprzednia
- 1
- …
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- …
- 55
- Następna »