mUltimate Chopin

op. 10 nr 2, Etiuda a-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 39

Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll

Szesnastki w KLI i Wf (→Wn,Wa) 

!!!   miniat: pół taktu, tylko górna 5-linia.    Tu=TGTU (same 16-ki)

Szesnastki i ćwierćnuty w Ao

!!!   na zmianę
..

W Ao wartości rytmiczne kolejnych dwudźwięków dolnego głosu pr.r. tworzą – jak w poprzednim takcie – naprzemienny schemat krótka-długa (szesnastka-ćwierćnuta). Kontrast długości wybrzmienia podkreślony jest jeszcze akcentami. W tekście głównym podajemy jednolitą brzmieniowo wersję Wf (→Wn,Wa).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Wahania Chopina , Zmiany akompaniamentu

t. 39

Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll

Bez znaku w KLI i Wf (→Wn,Wa2) 

!!!  miniat: 4. miara taktu, tylko górna 5-linia, dolny głos 16-ka.     Tu pusta klisza=TGTU

Prawdopodobny akcent w Ao

!!!    akcent pod d1-gis1. Na miniaturze ta kwarta jako ćwiefćnuta. też w następnym wariancie.

Możliwy akcent długi w Ao

!!!   jak przedtem, tylko długi akcent

Możliwe  w Ao

!!!   od cis2 do h1

 w Wa3 (→Wa4)
..

Znak w Ao można zdaniem redakcji inerpretować jako akcent (krótki lub długi?) albo . Podobnie jak w t. 38, w tekście głównym tego niejasnego znaku nie uwzględniamy. Widełki  w Wa3 (→Wa4) dodano dowolnie, zapewne przez analogię do t. 4.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa

t. 39

Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll

Bez znaku w #KLI i Wa2

!!!    pusta klisza

Akcent w Ao

!!!   miniat: ta ćwierćnuta, tylko dolna 5-linia.    Tu krótki akcent pod f-h.

Akcent długi w Wf (→Wn1)

!!!!!!!    TGTU ale trochę wyżej    !!!!!!!

Akcent krótki w Wn2 (→Wn3→Wn4→Wn5) i Wa3 (→Wa4)

!!!    tam, gdzie TGTU, tylko krótki
..

W tekście głównym podajemy akcent długi na podstawie wyraźnego, własnoręcznego wpisu Chopina w Wfkor. Znak w Wf (→Wn1) jest znacznie krótszy, ale może być jeszcze uważany za akcent długi. Późniejsze Wn oraz Wa mają już zwykły, krótki akcent (oprócz Wa2, w którym znak w ogóle przeoczono). Także umieszczony pod partią l.r. akcent w Ao trzeba raczej uznać za krótki.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Autentyczne korekty Wf

t. 39

Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll

Bez przetrzymania h w KLI, Ao i Wf (→Wa2→Wa3)

!!!   miniat: tylko dolna 5-linia, dwa dwudźwięki. Tu pusta klisza=TGTU

Łuk przetrzymujący h w Wn i Wa4
..

Łuki przetrzymujące h są prawdopodobnie (Wn) albo na pewno (Wa4) dodatkiem adiustatorów tych wydań. Do tekstu głównego przyjmujemy niewątpliwie autentyczną wersję KLI, Ao i Wf (→Wa2→Wa3).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn

t. 39

Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll

Bez łuku w KLI, Ao i Wfkor

!!!   miniat=t. 4    Tu pusta klisza

Łuk w Wf (→Wn,Wa) 

!!!!!!   NOWE TGTU =  łuk wyżej, bliżej główek, jak w t. 29-32
..

W jednej z późniejszych korekt Wf (→Wn,Wa) Chopin dodał łuk łączący f i e (nie ma go w Wfkor ani w Ao). Podobnie w t. 4 i 12.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf