- « Poprzednia
- 1
- …
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- …
- 105
- Następna »
t. 153
|
Utwór: op. 49, Fantazja f-moll
..
Umieszczoną w A wysoko nad nutą kropkę staccato mógł przeoczyć Fontana, co tłumaczyłoby jej brak w Wf (→Wa). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wf |
||||
t. 153
|
Utwór: op. 49, Fantazja f-moll
..
Zdaniem redakcji, obie wersje oznaczeń pedalizacji w tym takcie są prawdopodobnie autentyczne – dopisane przez Chopina niezależnie w A i [KF] (względnie dodane w korekcie Wf). W tekście głównym proponujemy w związku z tym rozwiązanie wariantowe. W analogicznym t. 233 wszystkie źródła wskazują naciśnięcie pedału na początku taktu. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne |
||||
t. 154
|
Utwór: op. 49, Fantazja f-moll
..
Rytm Wf (→Wa) to wersja pierwotna. Do tekstu głównego przyjmujemy rytm poprawiony przez Chopina w A (→Wn) już po sporządzeniu [KF] (→Wf) – o poprawce świadczą drobne szczegóły graficzne, np. nieco inna intensywność koloru dopisanych kropek i chorągiewek szesnastkowych. Ruch triol ósemkowych, panujący zarówno przed tym taktem, jak i po nim, pozwala przypuszczać, że oboczność ta ma charakter jedynie graficzny – Chopin starał się w możliwie prosty sposób zapisać rytm, w którym ostatnie uderzenie ma wartość ósemki z trioli, co w tej sytuacji należy uznać za najwłaściwsze wykonanie. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Poprawki A |
||||
t. 155
|
Utwór: op. 49, Fantazja f-moll
..
Widoczna w A (→Wn) kropka staccato mogła być przeoczona przez kopistę w [KF] lub sztycharza Wf. Ponieważ jednak kropki brak w Wf (→Wa) także w analogicznym t. 235, bardziej prawdopodobne jest, że obie kropki Chopin dopisał w A już po sporządzeniu kopii, będącej podkładem dla Wf. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach |
||||
t. 155-156
|
Utwór: op. 49, Fantazja f-moll
..
Podobnie jak w t. 68-69 autentyczna jest zarówno wersja z trzema akcentami w A, jak i z jednym w Wf, toteż można je traktować równorzędnie. W przeciwieństwie do wymienionych taktów, a także do trzeciego analogicznego miejsca w t. 235-236, tutaj akcenty A nie wyglądają na długie i w żadnym z wydań ich jako takie nie odtworzono. Zdaniem redakcji, jest jednak bardzo mało prawdopodobne, by różnica ta wynikała z czegoś więcej niż niedokładności notacji omawianych taktów. W wariantowym – ze względu na liczbę akcentów – rozwiązaniu tekstu głównego proponujemy zatem akcenty długie. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa |
- « Poprzednia
- 1
- …
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- …
- 105
- Następna »