|
|
! miniat: wycinek, od c1 do as, tylko pr.r. jak TGTU = 3 długie, ale bez nawiasów |
|
|
krótki pod półnutą c1 |
|
|
3 krótkie akcenty w Wa2 zamiast długich |
|
|
1 lub 3 akcenty proponowane przez redakcję TGTU = 3 akcenty z nawiasem |
Wersja z jednym akcentem jest niemal na pewno autentyczna – brak dalszych znaków nie może być przeoczeniem, skoro taka sama różnica występuje w analogicznych frazach w t. 155-156 i 235-236. Nie jest natomiast pewne, która wersja jest późniejsza – Chopin mógł dopisać w A 2. i 3. akcent w każdej frazie już po sporządzeniu [KF] lub usuwać je w kopii czy korekcie Wf1. Możliwe też, że wszystkie akcenty były dodawane przez Chopina w formie uzupełnień – zarówno w A, jak i w [KF] lub Wf. W pierwszym przypadku późniejsza – ostateczna – byłaby wersja A, w drugim Wf, a w trzecim obie należałoby traktować jako równorzędne. W tej sytuacji w tekście głównym przyjmujemy rozwiązanie wariantowe.
Jeśli chodzi o różnice długości akcentów, to jedynym wiarygodnym źródłem jest A, w którym akcenty są niewątpliwie długie. Wersje z krótkimi akcentami to następstwo nierozróżniania dwóch rodzajów Chopinowskich akcentów przez sztycharzy.
Porównaj to miejsce w źródłach»
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne; Poprawki i zmiany
zagadnienia: Akcenty długie, Adiustacje Wa, Autentyczne korekty Wf
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki