mUltimate Chopin

op. 49, Fantazja f-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 148

Utwór: op. 49, Fantazja f-moll

..

Na podobnej zasadzie jak w t. 144 i 146, w A i Wf nie ma  przed ges3 w ostatniej trioli. Znak dodano w Wn i Wa.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Niedokładności A , Błędy powtórzone Wf

t. 148

Utwór: op. 49, Fantazja f-moll

des2(3) w A (→Wn) i Wf

! miniat: wycinek 3 triole, tylko górna 5-linia.             TGTU = Tu bez kliszy 

d2(3) w Wa

EZnieU = 2 kaso
..

Adiustator Wa wziął za dobrą monetę  podwyż­szający des1 na d1 w poprzednim takcie (doda­ny w Wf a powtórzony przez Wa) i dodał jesz­cze kasowniki podwyższające des2(3) na d2(3). Przy założeniu poprawności d1 jest to oczywiście słu­szna decyzja – w całym pasażu musi konse­kwen­tnie występować albo d, albo des. Stanowi to zresztą jeden z argumentów przeciw auten­tycz­ności i w ogóle poprawności tego d1 – ktokolwiek (Chopin lub adiustator) dodał w t. 147, sądząc, że zmienia tekst, dodałby także w omawianym takcie, przynajmniej na wysokości d2. Znak tylko w t. 147 ma natomiast sens, gdy jest znakiem ostrzegawczym, co wskazuje na opisaną w uwa­dze do tamtego taktu pomyłkę adiustatora.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Adiustacje Wa

t. 149-152

Utwór: op. 49, Fantazja f-moll

..

Od 2. połowy t. 149 do końca t. 152 w partii pr.r. nie ma w A żadnych znaków chromatycznych, przez co w całej tej opartej na akordzie As7 figuracji występowałyby nuty g zamiast ges. W Wn dodano wszystkie potrzebne bemole, natomiast w Wf uzupełniano je stopniowo i wyrywkowo, tak iż poprawny zapis ma dopiero Wa (w Wf1 dodano bemole przed ges3 w t. 151 i ges w t. 152, a w Wf2 jeszcze przed ges1 w t. 149, ges2 w t. 150 i Ges w t. 152).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy A , Autentyczne korekty Wf , Ostatni znak przykluczowy , Błędy powtórzone Wf

t. 153

Utwór: op. 49, Fantazja f-moll

 w A (→Wn)

! miniat: wycinek odpowiedni.            TGTU

Bez oznaczenia w Wf (→Wa)
..

 zostało dopisane w A już po sporządzeniu podkładu dla Wf, czyli [KF]. Tak samo w analogicznej sytuacji w t. 233. Patrz też następna uwaga.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

t. 153

Utwór: op. 49, Fantazja f-moll

Bez znaków w A (→Wn) i Wf1

! miniat: wycinek, ten takt od 2. pauzy, tylko górna 5-linia.

Akcenty w Wf2 (→Wa)

TGTU = 2 akcenty
..

W tekście głównym uwzględniamy akcenty doda­ne – z pewnością przez Chopina – w korekcie Wf2 (→Wa). Znaki zostały dodane w miejscu, w którym nie było żadnego oznaczenia o chara­k­terze dynamicznym, gdyż  znajduje się tylko w A (→Wn). Można się więc zastanawiać, czy Chopin nie traktował tych oznaczeń alternatyw­nie. Przeciw rozłącznemu ich traktowaniu, a co za tym idzie, za naszym rozwiązaniem przema­wia analogiczny t. 233, w którym Chopin dopisał w A zarówno , jak i akcenty.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf