mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Adiustacje Wf

t. 4-36

Utwór: op. 31, Scherzo b-moll

..

Chopin w A (→KF) nie wprowadzał żadnych dodatkowych oznaczeń nad pauzami całotaktowymi (t. 4, 12, 23-24, 28 i 36), co odtworzono jedynie w Wn2. W Wf (→Wa) nad każdą pojedynczą pauzą umieszczono cyfrę 1, a parę taktów z pauzami zastąpiono podwójnym taktem z dwutaktową pauzą oznaczoną cyfrą 2. W Wn1 w każdym z omawianych taktów obie pauzy opatrzono cyframi 1. Zbliżoną notację wprowadzono w Wn3, w którym jednak w t. 24 jedynki zastąpiono dwójkami. W tekście głównym zachowujemy prostą a jednoznaczną pisownię Chopinowską.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn , Adiustacje Wf

t. 4

Utwór: op. 28 nr 8, Preludium fis-moll

ais1 w A (→KF→Wn1), odczyt dosłowny

!!!   miniat: wycinek, 2. połowa taktu, tylko górna 5-linia.                  Tu bez kliszy 

a1 w Wf (→Wa) i Wn2 (→Wn3)

TGTU = kaso a1
..

Odczytana dosłownie wersja A (→KF→Wn1), w której  jako 4. trzydziestodwójka ostatniej miary taktu występuje ais1, jest najprawdopodobniej pomyłkowa, mimo że struktura interwałowa czterech wewnętrznych trzydziestodwójek (od 3. do 6. w ośmionutowej figurze) jest ściśle analogiczna do siedmiu poprzednich figur. Wskazuje na to szerszy kontekst tonalny tej frazy i całego Preludium – druga nuta z tych czterech nigdy nie jest alterowana, a tonacją, do której Chopin powraca w 2. połowie tego taktu jest fis-moll, a nie Fis-dur. Kasownik został dodany – zapewnie przez Fontanę – w Wf (→Wa), identyczne uzupełnienie wprowadzono również w Wn2.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wn , Błędy A , Adiustacje Wf

t. 5-6

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. II

Dwa znaki  w KG (→Wn)

!!!   miniat: t. 69-70, tylko górna 5-linia, widły wyżej, ścieśnić (wyrównać odstępy na oko).               TGTU

Dwutaktowe  w Wf (→Wa)

Dłuższe i cieńsze w t. 5 + kontynuacja w t. 6
..

Zdaniem redakcji najbardziej prawdopodobnym wyjaśnieniem istniejącej rozbieżności między źródłami opartymi na [A] jest stosowane niekiedy przez sztycharzy utożsamianie dwóch (lub więcej) następujących znaków z jednym dłuższym. Ewentualna poprawka Chopina w [A], wprowadzona już po przygotowaniu KG, która potencjalnie jest alternatywnym wyjaśnieniem, wydaje się mało uzasadniona:

  • dwa nie wykluczają ciągłego crescenda, nie ma więc potrzeby łączenia znaków;
  • tylko osobne znaki ukazują także zmianę dynamiczną definiującą niejako charakter jednotaktowych motywów repetycyjnych, zakończonych akcentem.

Z tego względu w tekście głównym podajemy niebudzące żadnych wątpliwości źródłowych ani stylistycznych oznaczenia KG (→Wn).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wf , Widełki dynamiczne kontynuujące

t. 5-37

Utwór: op. 31, Scherzo b-moll

4 kliniki w A, prawdopodobna interpretacja

!!!   miniat: jak widać.                       EZTU (z ff 3x)

4 kropki w A, możliwa interpretacja

EZnieU

3 kliniki i kropka w KF

EZnieU w t. 13, reszta EZTU

2 razy 2 kropki w Wf (→Wa)

w t. 13 i 29, poza tym puste.       EZnieU1

4 razy 2 kropki w Wn

EZnieU1
..

Znaki, którymi Chopin opatrzył w A ćwierćnuty w t. 5, 13, 29 i 37, mogą w tym kontekście oznaczać jedynie staccato, nie jest jednak oczywiste, czy chodziło o kliniki czy kropki. Różnią się one bowiem wyraźnie od kropek (np. licznych kropek przedłużających półnuty lub ćwierćnuty), ale też ich kształt nie przywodzi na myśl kliników lub choćby pionowych kreseczek, które można by z nimi łatwo utożsamić.  Z tego względu oprócz kliników w tekście głównym proponujemy także kropki jako rozwiązanie alternatywne. W pozostałych źródłach niedokładnie odtworzono pisownię A; wyjątkiem jest Wn, w którym notację ujednolicono do postaci niepojawiającej się w tych taktach ani w A, ani w KF.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Adiustacje Wn , Adiustacje Wf , Kliniki , Niedokładności KF

t. 5-6

Utwór: op. 50 nr 1, Mazurek G-dur

Łuk sięgający poza t. 6 w Afrag, Wn i interpretacja kontekstowa A1

!!!   miniat: wycinek, t. 6 + 1. ósemka 7, tylko górna 5-linia.                   EZTU

Łuk do końca t. 6 w A1, odczyt dosłowny

EZnieU

Łuk do końca t. 5 w Wf1, interpretacja 

red = EZnieU1 krótszy

Łuk do półnuty w t. 6 w Wf2 i Wa

EZnieU2
..

Łuki Afrag i Wn nie budzą wątpliwości, a ponieważ Wn ma taki łuk we wszystkich analogicznych taktach, podajemy go – jako znajdujący się w [A2] – w tekście głównym. Łuk Wf jest wyraźnie błędny, co poprawiono w Wf2 i Wa zapewne na podstawie porównania z t. 1-2. Problematyczny jest łuk A1, który – tak jak pozostałe łuki w 1. linijce rękopisu – dochodzi do końca taktu, sugerując jednak kształtem intencję doprowadzenia go do początku następnego. Intencję tę potwierdza explicite dokończenie łuku w t. 11 (w nowej linii), a także niebudzący wątpliwości, poprawiany przez Chopina łuk w t. 25-27. W tym kontekście interpretujemy łuk A1 jako dochodzący do 1. ósemki t. 7.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Adiustacje Wf , Niepewna kontynuacja łuku , Łuki tenuto