mUltimate Chopin

op. 28 nr 8, Preludium fis-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Przeoczenia odwołania alteracji

t. 4

Utwór: op. 28 nr 8, Preludium fis-moll

ais1 w A (→KF→Wn1), odczyt dosłowny

!!!   miniat: wycinek, 2. połowa taktu, tylko górna 5-linia.                  Tu bez kliszy 

a1 w Wf (→Wa) i Wn2 (→Wn3)

TGTU = kaso a1
..

Odczytana dosłownie wersja A (→KF→Wn1), w której  jako 4. trzydziestodwójka ostatniej miary taktu występuje ais1, jest najprawdopodobniej pomyłkowa, mimo że struktura interwałowa czterech wewnętrznych trzydziestodwójek (od 3. do 6. w ośmionutowej figurze) jest ściśle analogiczna do siedmiu poprzednich figur. Wskazuje na to szerszy kontekst tonalny tej frazy i całego Preludium – druga nuta z tych czterech nigdy nie jest alterowana, a tonacją, do której Chopin powraca w 2. połowie tego taktu jest fis-moll, a nie Fis-dur. Kasownik został dodany – zapewnie przez Fontanę – w Wf (→Wa), identyczne uzupełnienie wprowadzono również w Wn2.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wn , Błędy A , Adiustacje Wf

t. 7

Utwór: op. 28 nr 8, Preludium fis-moll

..

W A przed ostatnią parą trzydziestodwójek nie ma znaków chromatycznych. Należałoby więc odczytywać je jako cis2 i c3 (obowiązuje  przed 5. trzydziestodwójką taktu), co oczywiście jest niemożliwe. Chopin w tym Preludium uważał za oczywiste, że druga i ostatnia trzydziestodwójka każdej grupy leży oktawę wyżej niż poprzedzająca ją nuta melodyczna, a co za tym idzie, precyzyjnie oznaczał jedynie wysokość nut melodycznych (por. t. 1-4). Nie ulega zatem wątpliwości, że prawidłowo zapisana jest dolna nuta, cis2, a niedokładność dotyczy górnej nuty, która musi brzmieć cis3. Co ciekawe, braku  przywracającego cis3 nie zauważono w żadnym z pozostałych źródeł, nawet w Wn2, w którym dodano  ostrzegawczy przed cis2.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy A

t. 13

Utwór: op. 28 nr 8, Preludium fis-moll

fes1 w A (→Wf1,KF→Wn)

!!!   miniat: wycinek 3. miara, tylko górna 5-linia.               Tu bez kliszy 

f1 w Wf2 (→Wa)

TGTU = kaso f1
..

Wersja z fes1, choć harmonicznie możliwa, jest jednak najprawdopodobniej błędna – w całym Preludium, w zdecydowanej większości ośmionu­to­wych figur 3. trzydziestodwójka leży o pół tonu niżej niż piąta. Kasownik dodany w Wf2 (→Wa) jest więc zapewne trafnym dodatkiem, choć udział Chopina w tej korekcie nie jest pewny.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy A , Adiustacje Wf

t. 19

Utwór: op. 28 nr 8, Preludium fis-moll

..

W żadnym ze źródeł nie ma  przywracającego h1 w 3. od końca trzydziestodwójce. Porównanie z dwoma wcześniejszymi wystąpieniami tego taktu – t. 1 i 5 (t. 2 jest oznaczony skrótowo jako powtórzenie t. 1) – dowodzi, że jest to pomyłka Chopina w A, niezauważona w żadnym z pozostałych źródeł.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy A , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa

t. 21

Utwór: op. 28 nr 8, Preludium fis-moll

..

Przed pierwszą i ostatnią nutą 3. figury l.r. nie ma w źródłach znaków chromatycznych. Dolną z nich należałoby więc odczytywać jako ais ze względu na  w poprzedniej figurze (jest to szczególnie wyraźne w notacji źródeł, w której 3. figura zapisana jest jeszcze w kluczu basowym). Jest to oczywiście przeoczenie Chopina – kontekst harmoniczny nakazuje odczytywać te nuty jako a1 i a, przy czym górna nie wymaga , a znak przy dolnej wydawał się Chopinowi w tego typu sytuacjach zbędny (por. t. 3-4). W tekście głównym dodajemy  ostrzegawczy także przy a1. 

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Niedokładności A , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa