- « Poprzednia
- 1
- …
- 3548
- 3549
- 3550
- 3551
- 3552
- 3553
- 3554
- …
- 3706
- Następna »
t. 466
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III
..
W tekście głównym proponujemy uzupełnienie znaku arpeggia. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wa |
||||||||
t. 466
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III
..
Kasownik przed h2, 4. ósemką, znajduje się tylko w Wa i Wn2, jednak ze względu na użycie przenośnika oktawowego brzmienie tej nuty uznajemy za sprecyzowane także w pozostałych źródłach. Podobnie w t. 468. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn |
||||||||
t. 466
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III
..
Niedokończony łuk A nie pozwala stwierdzić, jaki miał być jego ostateczny zasięg, zwłaszcza że następny takt jest z powodu skreśleń zapisany na sąsiedniej pięciolinii. W szczególności, nie jest pewne, czy słuszne jest przyjęte w Wn (→Wf→Wa) dosłowne odczytanie łuku w t. 467 jako niepołączonego z poprzednim (ani z następnym). W tej sytuacji wersję wydań traktujemy jako jedną z możliwości, a do tekstu głównego wybieramy ciągły łuk zapisany przez Chopina w analogicznych t. 426-427. kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne |
||||||||
t. 466-467
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
Pominięcie kreseczek, wyznaczających zakres działania wskazówki (np. dynamicznej), to częsta niedokładność pierwszych wydań Chopinowskich. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wn |
||||||||
t. 466-468
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
Podobne motywy w tych taktach mają w Wf różne łuki, co pozwala podejrzewać niedokładność. Odpowiednie ujednolicające adiustacje wprowadzono w Wa i Wn3. Zdaniem redakcji, każda z tych wersji może odpowiadać intencji Chopina. W tekście głównym pozostawiamy jednak zróżnicowane łuki, gdyż podobne motywy były przez Chopina opatrywane różnymi łukami – por. np. t. 45-47 i 111-114. Rozpatrując cały czterotakt w t. 466-469, widzimy, że zróżnicowane łuki można uważać za współgrające z postępującym crescendo – w t. 465-466 i 466-467 łuki kończą się na pierwszej oktawie taktu, podczas gdy w t. 468 i 469 pierwsza oktawa nie jest objęta łukiem, co stanowi pewnego rodzaju wzmocnienie artykulacji (w t. 469 dochodzi do tego marcato). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn |
- « Poprzednia
- 1
- …
- 3548
- 3549
- 3550
- 3551
- 3552
- 3553
- 3554
- …
- 3706
- Następna »