mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 277

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Łuk do półnuty w Wn

EZnieU prawy koniec

Łuk do końca taktu w Wf (→Wa)

EZTU prawy koniec
..

Tak jak w t. 44, w tekście głównym podajemy łuk-tenuto według Wf (→Wa).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Łuki tenuto

t. 277-279

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

 w Wn

Tu bez kliszy 

 w Wf (→Wa)

TGTU
..

Tryle w t. 277 i 279 notowane są w Wn bez wężyka po znaku . W tekście głównym opieramy się na sugestywniejszym zapisie Wf (→Wa).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

t. 277

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

Przed 7. szesnastką nie ma znaku chromatycz­ne­go ani w ApI, ani w A (→Wn→Wf1,Wa,WfSB). Akord F-dur leżący u podstawy tego miejsca jest tu jednak – dzięki akordom C7 występującym za­równo bezpośrednio przed, jak i po nim – chwilo­wą toniką, co wymaga użycia e2, a nie es2. Kon­kluzję tę potwierdza również t. 285 – w orkie­strowej wersji tej frazy wszystkie źródła mają e2(3). Oczywisty w tym kontekście błąd został jednak poprawiony tylko w korekcie Wf2, praw­do­podobnie na polecenie Chopina.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Autentyczne korekty Wf

t. 277-283

Utwór: op. 49, Fantazja f-moll

3 kropki staccato w A

! miniat: wycinek, tylko dolna 5-linia, 1. ćwierćnuta w t. 277, 279, 281 i 283.             TGTU prócz 277

4 kropki w Wn

TGTU

Bez znaków w Wf (→Wa1)

2 kropki w Wa2

tylko 277 i 279
..

Inaczej niż za pierwszym razem (t. 110-116), tutaj Chopin opatrzył w A kropkami staccato także początkowe oktawy l.r. w t. 279, 281 i 283. W tej sytuacji brak kropki w t. 277 uznajemy za przeoczenie i w tekście głównym podajemy znaki we wszystkich czterech miejscach. Podobne uzupełnienie wprowadzono już w Wn. Natomiast w Wa2, w którym powtórzono za Wn1 wiele znaków pominiętych w Wf (→Wa1) dodano tylko kropki w t. 277 i 279. Patrz też uwaga o łukach l.r.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn

t. 277

Utwór: op. 49, Fantazja f-moll

Akcent długi w A i Wn2

! miniat: wycinek, od półnuty do końca taktu, obie pięciolinie.            długi nad pr.r.

Akcent długi proponowany przez redakcję

Bez znaku w Wn1

Krótki akcent w Wf

nad pr.r.

2 krótkie akcenty w Wa

nad pr.r. i pod l.r.
..

Akcent długi umieszczony jest w A nad akordem pr.r., co jednak z pewnością nie oznacza, że dotyczy on tylko partii pr.r. W tekście głównym przenosimy go zatem pomiędzy pięciolinie, zgodnie z Chopinowskim zapisem analogicznego t. 110. Podobna idea przyświecała zapewne adiustatorowi Wa, który dodał drugi akcent pod partią l.r. Użycie krótkiego akcentu w Wf (→Wa) to niedokładność, częsta w wydaniach Chopina. Brak znaku w Wn1 to z pewnością pomyłka sztycharza, sprostowana w Wn2 na podstawie A.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Błędy Wn , Adiustacje Wn