mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 262

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Akord w ApI, Wf i Wa3

! miniat: wycinek, tu Wf1.                   EZTU bez pauzy w nawiasie

Uzupełniona wersja Wf proponowana przez redakcję

Akordy i 'Violini' w Af

EZnieU

Akordy i  w A

EZnieU1

Tylko partia solowa w Wn (→Wa1→Wa2, →WfSB)

Tu bez kliszy 
..

Jednobrzmiące wersje Af i A różnią się tylko dodatkami – wskazówką precyzującą grupę instrumentalną w Af i  w A. Tak jak poprzednia tego typu wstawka na przejściu t. 261-262, replika ta została pominięta w Wn (→WfSB,Wa1→Wa2). W tym przypadku trudno jednak wskazać prawdopodobny powód tej niezgodności z podkładem. Przywrócenie w Wf wstawki w pierwotnej wersji świadczy, że Chopin wahał się, czy przypominać akord będący podstawą trzech pierwszych miar taktu za cenę zatarcia rysunku partii solowej.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Wahania Chopina , Błędy Wn , Zmiany akompaniamentu , Autentyczne korekty Wf

t. 262-263

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Bez oznaczeń pod l.r. w Af i A

! miniat: wycinek,             EZTU = Ped na pocz. 263

Kropki i łuk w Wn (→Wf,Wa)

! miniat: wycinek Wn1, 2. połowa 262 (2a) i 1. ósemka 263.                         EZnieU
..

Tam gdzie obie ręce poruszają się równolegle,  Chopin bardzo często uważał oznaczenia wpisane nad pr.r. za obowiązujące dla obu rąk, zwłaszcza gdy obie partie są zapisane na jednej pięciolinii (por. np. Balladę g op. 23, t. 1-5 i 251-256). Dodawanie osobnych znaków artykulacyjnych dla l.r. w tego typu kontekstach było jedną z częściej spotykanych adiustacji wydawniczych. Z drugiej strony, w Wariacjach Chopin kilkakrotnie sam wpisał takie oznaczenia, np. na początku II wariacji (t. 135-137) i w zakończeniu (t. 375-380). W tej sytuacji, nie mając pewności co do autentyczności dodanych w Wn (→Wf,Wa) kropek i łuku, w tekście głównym nie uwzględniamy ich.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 262

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

 na 4. mierze taktu w A i WfSB

 na 3. mierze taktu w Wn (→Wf1,Wa)

! miniat: wycinek Wn1
..

Zdaniem redakcji, umiejscowienie wskazówki  to przykład użycia przez Chopina konwencji wpisywania określeń wewnątrz, a nie na początku obszaru ich obowiązywania. Z tego względu w tekście głównym dajemy pierwszeństwo wersji Wn (→Wf1,Wa). Wersja WfSB to efekt niedokładności sztycharza, a jej zgodność z A jest z pewnością przypadkowa, gdyż w przekroju całego utworu żadne cechy WfSB nie sugerują,  by wydawca ten miał możliwość wglądu w A.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn , Znaki położone centralnie , Niedokładności WfSB

t. 262-266

Utwór: op. 49, Fantazja f-moll

Kropka staccato w t. 266 w A (→Wn)

! miniat: wycinek, te 2 ćwierćnuty, tylko dolna 5-linia.        TGTU tylko 266

Bez znaków w Wf (→Wa)

Kropki w t. 262 i 266 proponowane przez redakcję

TGTU = 2 kropki, pierwsza w nawiasie
..

W tekście głównym proponujemy dodanie kropki staccato w t. 262, gdyż jest to jedyna wśród czterech ćwierćnut w analogicznych taktach (t. 95, 99 i 266), której Chopin nie opatrzył w A kropką. W Wf (→Wa) kropek nie ma w żadnym z wymienionych taktów.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

t. 262-263

Utwór: op. 49, Fantazja f-moll

4 łuki po 2 ósemki w A (→Wn)

! miniat: wycinek, 4 pierwsze pary ósemek, tylko górna 5-linia.            TGTU 

2 łuki po 4 ósemki w Wf (→Wa)

EZnieU drugi do zrobienia
..

Łukowanie Wf może być autentyczne, choć wyrywkowość tej odmiany wyklucza jakąś dalej idącą zmianę koncepcji. Chopin mógł dopisać te dwa czteroósemkowe łuki w miejscu, gdzie kopista lub sztycharz pominęli właściwe, krótsze łuki. Wskazują one raczej artykulację muzyczną (motywy) niż gest pianistyczny, podobnie jak łuki l.r. wpisane w A w t. 95-96 i 99-100.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach