mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Akcenty długie

t. 1-5

Utwór: op. 50 nr 2, Mazurek As-dur

Akcenty długie w A1 i Wn1

!!!   miniat: wycinek, 2 takty, górna pięciolinia z obszarem pomiędzy pięcioliniami.               EZTU = 5 akcentów i łuk nad górną pięciolinią

Krótkie akcenty w Wf (→Wa) i Wn2

EZnieU
..

W tekście głównym podajemy 5 akcentów długich, umieszczonych pomiędzy pięcioliniami, co odpowiada niebudzącej wątpliwości pisowni A1. Notacja Wn1 jest z nią zasadniczo zgodna, choć na podstawie samego Wn1 trudno rozstrzygnąć, czy mamy do czynienia z krótkimi, czy długimi akcentami – są one w każdym razie nieco dłuższe niż większość akcentów w środkowej części Mazurka. Wersja pozostałych wydań, z krótkimi akcentami nad górną pięciolinią to z pewnością efekt rutynowej adiustacji – sztycharze Wf i Wn2 odtworzyli znaki w ten sam sposób, działając niezależnie od siebie.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wf , Umiejscowienie oznaczeń , Adiustacje Wn

t. 1

Utwór: op. 50 nr 3, Mazurek cis-moll

Bez znaku w AI

Akcent długi w Af (→Wf) i Wn

Krótki akcent w Wa

zamiast długiego
..

W AI nie ma akcentu, ponieważ Chopin zrezygnował w pewnym momencie z wykończenia tego rękopisu, np. w t. 1-15 nie ma żadnego z kilku akcentów ani żadnej kropki staccato (patrz charakterystyka AI). Krótki akcent w Wa to niedokładność wynikająca z nieświadomości różnicy znaczeniowej między Chopinowskimi krótkimi i długimi akcentami.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wa

t. 1-2

Utwór: op. 28 nr 8, Preludium fis-moll

Akcenty długie w A (→KF), interpretacja kontekstowa

4 krótkie akcenty w Wf

w t. 1 

Bez znaków w Wn

3 pionowe akcenty w Wa

nad nutami, 1. 2. i 4. w t. 1
..

Zapisanych w A (→KF) akcentów długich nie odtworzono poprawnie w żadnym z wydań. Zarówno skrócenie znaków w Wf, jak i pominięcie ich w Wn mogło wiązać się z bardzo ciasnym i nie zawsze racjonalnym rozplanowaniem pionowym tekstu. Zmiana kroju akcentów w Wa to charakterystyczna dla tego wydania adiustacja, a pominięcie trzeciego znaku – przeoczenie.
W tekście głównym uwzględniamy – w przeciwieństwie do Wf – akcenty także w t. 2, oznaczonym w rękopisach jako powtórzenie t. 1. Kwestia ta w ogólności jest niejednoznaczna, np. określenia tempa-charakteru oczywiście nie należy powtarzać, ale łuki i pedalizację, które są kontynuowane w następnych taktach – niewątpliwie tak. W przypadku akcentów obie możliwości są w tym kontekście właściwie równoznaczne – znaki podane są tu jako wzór i należy je stosować także w następnych taktach, tak iż liczba explicite podanych akcentów (4 lub 8) nie ma znaczenia (por. np. akcenty na początku Preludium h nr 6 czy Etiudy C op. 10 nr 1).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Błędy Wa , Błędy Wn

t. 1-14

Utwór: op. 28 nr 10, Preludium cis-moll

Akcenty długie w A, interpretacja kontekstowa

!!!   miniat: wycinek kombinowany, 2 miary t. 1 + 2 miary t. 9, tylko górna 5-linia.                   EZTU = 23 akcenty długie (oprócz pierwszego w t. 13)

 i akcenty w KF (→Wn)

w t. 1-2 i 5-6 widełki długości 3,5 szesnastek (prawie do czwartej = EZnieU w t. 1)

 w Wf (→Wa)

jak EZnieU1 wszystkie 23 (do tuż przed 5. szesnastką)
..

Znaki  w t. 1-2 i analog. mają w A różną długość, różnice mają jednak wyraźnie przypadkowy charakter, tak iż w tekście głównym ujednolicamy je. Nadajemy im przy tym postać akcentów długich, biorąc pod uwagę przede wszystkim czynniki graficzne – zdecydowanie przeważają krótsze znaki, które można uważać za akcenty długie – oraz praktyczne – w tempie Allegro molto każde tak szybkie następstwo krótkich diminuend, o ile nie połączymy ich w jedno dwutaktowe (które z pewnością byłoby zapisane inaczej), sprowadza się do akcentów.

Oznaczenia w pozostałych źródłach również wskazują na próby ujednolicenia, choć w przypadku KF (→Wn) pierwsze dwa pasaże mają wyraźnie dłuższe znaki niż następne. Wersje te można uważać za dopuszczalne odczytanie zapisu A.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wf , Niedokładności KF

t. 1

Utwór: op. 28 nr 10, Preludium cis-moll

 w A (odczyt dosłowny→Wf→Wa)

!!!   miniat: wycinek, sekstola, tylko górna 5-linia.                 EZnieU1 = widły i 6

Akcent długi w A, interpretacja kontekstowa

EZTU

 w KF (→Wn)

EZnieU
..

Znak  wpisany w A obejmuje praktycznie całą otwierającą utwór sekstolę. Jednak niektóre następne znaki, które zdaniem redakcji należy bez względu na ich faktyczną długość interpretować jako akcenty długie, mają podobną długość, co skłania nas do uznania także tego znaku za akcent długi. Odczyt dosłowny można naturalnie traktować jako równoprawny wariant. Dość wyraźne skrócenie znaku w KF (→Wn) może być efektem przekonania kopisty o potrzebie ujednolicenia tego i następnych znaków.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności KF