AI - Autograf roboczy
| Data: | (1842) |
| Tytuł: | Brak / None |
| Dedykacja: | Brak |
AI miał zapewne być czystopisem, jednak po napisaniu okazało się, że kompozycja nie osiągnęła jeszcze zadowalającego stopnia dopracowania i Chopin zrezygnował z wykończenia rękopisu. Najpoważniejszą zmianą wprowadzoną po napisaniu AI było rozszerzenie Mazurka o t. 105-136 i związana z tym zmiana t. 137-140 – wydaje się prawdopodobne, że właśnie to ostatecznie zadecydowało o konieczności sporządzenia nowych rękopisów. Przypuszczalnie nie oznaczało to wszakże zupełnego porzucenia AI, na co wskazuje sposób wprowadzania poprawek w t. 63-67 oraz 158-161 i 166 – Chopin notował tam nowe pomysły, nie dbając o jednoznaczność ani czytelność zapisu, z czego wynika, że robił je, wiedząc już, że rękopis nie będzie odczytywany przez nikogo innego.
AI zawiera stosunkowo kompletne łukowanie partii pr.r., natomiast pozostałe oznaczenia wykonawcze, zwłaszcza na 2. i 3. stronie, pojawiają się jedynie wyrywkowo:
- łuki l.r. wpisane są w t. 2-9, 16, 25-26, 36-37, 39-41, 64-65 i 188-189;
- t. 17-24 oznaczone są – za pomocą łuków, znaków staccato i akcentów – z dokładnością porównywalną z wersją przygotowaną do druku;
- poza tym kropkami staccato opatrzone są jedynie nuty basowe w t. 16 i 147-151 oraz końcowe ćwierćnuty w t. 192, a akcenty pojawiają się tylko w t. 173-177;
- jedyne wskazówki słowne to
w t. 17 i 89 oraz 
w t. 191; - jedyny znak
występuje w t. 89, a widełki 
w t. 8-9 i 90-92; - jest już wpisana jedyna cyfra palcowania (w t. 147).
Z tego względu, jeśli jakieś oznaczenie – inne niż łuk pr.r. – nie występuje tylko w AI, to nie traktujemy tego jako wariantu, lecz co najwyżej sygnalizujemy w uwadze.
| Oryginał w: | Biblioteka Jagiellońska, Kraków |
| Sygnatura: | Muz. Rkp. 2202 II |
