op. 50 nr 3, Mazurek cis-moll

AI miał zapewne być czystopisem, jednak po napisaniu okazało się, że kompozycja nie osiągnęła jeszcze zadowalającego stopnia dopracowania i Chopin zrezygnował z wykończenia rękopisu. Najpoważniejszą zmianą wprowadzoną po napisaniu AI było rozszerzenie Mazurka o t. 105-136 i związana z tym zmiana t. 137-140 – wydaje się prawdopodobne, że właśnie to ostatecznie zadecydowało o konieczności sporządzenia nowych rękopisów. Przypuszczalnie nie oznaczało to wszakże zupełnego porzucenia AI, na co wskazuje sposób wprowadzania poprawek w t. 63-67 oraz 158-161 i 166 – Chopin notował tam nowe pomysły, nie dbając o jednoznaczność ani czytelność zapisu, z czego wynika, że robił je wiedząc już, że rękopis nie będzie odczytywany przez nikogo innego.

AI zawiera stosunkowo kompletne łukowanie partii pr.r., natomiast pozostałe oznaczenia wykonawcze, zwłaszcza na 2. i 3. stronie, pojawiają się jedynie wyrywkowo:

• łuki l.r. wpisane są w t. 2-9, 16, 25-26, 36-37, 39-41, 64-65 i 188-189;
• t. 17-24 oznaczone są – za pomocą łuków, znaków staccato i akcentów – z dokładnością porównywalną z wersją przygotowaną do druku;
• poza tym kropkami staccato opatrzone są jedynie nuty basowe w t. 16 i 147-151 oraz końcowe ćwierćnuty w t. 192, a akcenty pojawiają się tylko w t. 173-177;
• jedyne wskazówki słowne to  w t. 17 i 89 oraz  w t. 191;
• jedyny znak  występuje w t. 89, a widełki  w t. 8-9 i 90-92;
• jest już wpisana jedyna cyfra palcowania (w t. 147).

Z tego względu, jeśli jakieś oznaczenie – inne niż łuk pr.r. – nie występuje tylko w AI, to nie traktujemy tego jako wariantu, lecz co najwyżej sygnalizujemy w uwadze.