mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Błędy KJ

t. 5-6

Utwór: WN 17, Polonez B-dur

..

W KJ nie ma bemoli obniżających a i a1 na as i as1. O niewątpliwym przeoczeniu Chopina w [A] (→KJ) świadczy  ostrzegawczy przed a w t. 7.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Znaki ostrzegawcze , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy KJ

t. 5

Utwór: WN 17, Polonez B-dur

Rytm KJ odczytany dosłownie

!!!   miniat : 2. i 3. miara taktu, obie 5-linie. Tu górna=TGTU, dolna =4 ósemki

KJ (interpretacja kontekstowa), Wp i WF

!!!   TGTU
..

Wartości rytmiczne partii pr.r. nie są w KJ błędne, jednak bardziej prawdopodobna jest pomyłka kopistki przy pisaniu rytmu takiego, jaki mają pozostałe źródła.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy KJ

t. 6

Utwór: WN 17, Polonez B-dur

Rytm w KJ (odczyt dosłowny)

!!!   Miniat: 2. i 3. miara taktu, obie 5-linie. Tu na górenj podwójnie punktowana tercja i ósemka, a na dolnej 4 ósemki

Rytm w KJ (interpretacja) i WF

!!!   jak KJ redakcja

Wp

!!!   TGTU
..

Rytm WF (równe ósemki na końcu taktu) i – mimo błędu – KJ najprawdopodobniej odpowiada pisowni [AI]. W niewątpliwie późniejszej wersji [A] (→Wp) Chopin ujednolicił rytm 3. miary taktu w t. 1-3 i 5-7.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy KJ

t. 9

Utwór: WN 17, Polonez B-dur

..

W KJ, WnF i Wp 5. ósemka f nie jest przedłużona do wartości ćwierćnuty. Jest to z pewnością błąd (niedokładność notacji), gdyż konieczność przedłużenia wynika z obecności łuku przetrzymującego tę nutę do półnuty f w t. 10. Ponadto w KJ ostatnia ósemka, f1, zanotowana jest błędnie w postaci dwugłosowej.  WfF ma poprawny zapis.

kategoria redakcyjna: Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Błędy KJ , Błędy Wp , Błędy wydań Fontany , Adiustacje Fontany

t. 10-18

Utwór: WN 17, Polonez B-dur

Ósemka d1 w KJ

!!!   miniat : jak w transkrypcji tylko f na początku taktu ma główkę półnuty

Ósemka d1 w WF

!!!   d1 n apoczątku taktu tylko w górnym głosie jako ósemka; f jako półnuta w dolnym głosie.

Półnuta w Wp  

!!!   TGTU w obu taktach
..

Przedłużenie w t. 10 i 18 nuty d1, oznaczone tylko w Wp, jest typowym chwytem Chopinowskim. W t. 18 w wydaniu tym zastosowano równoważną pisownię z wyraźnym ukazaniem zbiegnięcia się głosów. Pisownia ta mogła wynikać z niezrozumienia zapisu [A], toteż w obu miejscach podajemy najprostszą notację, użytą w t. 10.

Dolna nuta seksty, f, ma w KJ wartość ósemki, co jest oczywistą niedokładnością wobec łuku przetrzymującego ją do f na 3. mierze taktu (patrz następna uwaga). Zdaniem redakcji, jest jednak prawdopodobne, że odpowiada to zapisowi [AI] i ilustruje proces stopniowego doskonalenia notacji od samych ósemek do precyzyjnego zapisu przedłużeń niektórych nut.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy KJ