- « Poprzednia
- 1
- …
- 2774
- 2775
- 2776
- 2777
- 2778
- 2779
- 2780
- …
- 3540
- Następna »
t. 199-200
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
Dwa całotaktowe łuki w Wf (→Wn1→Wn2) są z pewnością niedokładne. Łuk obejmujący pauzę w t. 199 to prawdopodobnie pozostałość pierwotnego rytmu (bez pauzy wtrąconej w ciąg szesnastek), a podział łuku na kresce taktowej może być np. skutkiem zmiany linii w [A]. W Wa odtworzono tylko drugi z tych łuków, a w Wn3 pierwszy z nich podzielono nad pauzą. W tekście głównym podajemy łuki wzorowane na poprzednich dwóch taktach z uwzględnieniem poprawki wpisanej do WfD. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wn |
|||||||||
t. 199-201
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
Chopin nie zawsze oznaczał arpeggiowanie decymowych i szerszych akordów, uważając je być może za oczywiste. Arpeggio w analogicznym t. 554 potwierdza, że brak wężyków w t. 199 i 201 to najprawdopodobniej tylko niedokładność zapisu. Znaki uzupełniono w Wa2 (→Wa3). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wa |
|||||||||
t. 199-200
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III
..
Pięcioósemkowy łuk w t. 199-200 został prawdopodobnie dodany w ostatniej fazie korekt Wf, na co wskazuje jego brak w Wn. Pozostawienie 2. ósemki t. 200 bez łuku może sugerować różne możliwości frazowania i artykulacji. Jest to jednak najprawdopodobniej niedokładność notacji, gdyż w podobnych motywach nuta ta w zdecydowanej wiekszości sytuacji – zarówno w Wffort, jak i w źródłach partii orkiestry – jest przyłączona łukiem do poprzedniej. Z tego względu w tekście głównym proponujemy dodanie odpowiedniego łuku (w Wn3 dodano go jako jedyny łuk w tym miejscu). Podobnie w t. 444. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf |
|||||||||
t. 199
|
Utwór: op. 22, Polonez
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach |
|||||||||
t. 199-200
|
Utwór: op. 44, Polonez fis-moll
..
Łuk przetrzymujący h odtworzono poprawnie jedynie w Wa2 (→Wa3). Niedokładności pozostałych wydań były następstwem Chopinowskiego sposobu pisania łuków przetrzymujących jako krótkich, dość grubych łuków, niebiegnących od nuty do nuty, lecz umieszczonych przy nucie dołączanej (por. np. pierwszą stronę autografu Mazurka G op. 50 nr 1, zwłaszcza oktawy e-e1 w t. 18-20 i 22-24). W omawianych taktach Poloneza partie obu rąk (4 głosy!) zapisane są na dolnej pięciolinii, co mogło dodatkowo utrudnić prawidłowe zrozumienie i odtworzenie tego łuku. Kończący się w tym samym miejscu łuk Wf (→Wa) nad t. 198-200 omawiamy oddzielnie. Porównanie wersji Wn i Wf (→Wa1) nasuwa przypuszczenie, że łuki w były zapisane niedokładnie. O słuszności adiustacji redaktorów Wa2 (→Wa3) przekonuje analiza głosów w tym miejscu, a także podobnych taktów 139-141, 159-161 i 218-220. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Błędy Wn |
- « Poprzednia
- 1
- …
- 2774
- 2775
- 2776
- 2777
- 2778
- 2779
- 2780
- …
- 3540
- Następna »