mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 194

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

..

W A (→Wn1→Wf) nie ma znaków chromatycznych przed dwiema ostatnimi ósemkami. Tę oczywistą niedokładność poprawiono w Wa i Wn2.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Niedokładności A

t. 194

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

..

Wf (→Wa,Wn1→Wn2) ma krzyżyki ostrzegawcze przed gis1 i gis2. W tym miejscu znaki te są niepotrzebne, gdyż odejście od przejściowo panującej tonacji F-dur zostało przez Chopina starannie oznaczone już dwa takty wcześniej za pomocą ostrzegawczych krzyżyków przed gis1(2) i kasowników przed h1(2).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Adiustacje Wn , Znaki ostrzegawcze

t. 194-196

Utwór: op. 31, Scherzo b-moll

Kropka staccato w A (→KF→Wn1)

Bez znaków w Wf (→Wa) i Wn2

3 kropki w Wn3
..

Tak jak w t. 186 i 188, uważamy kropkę staccato w t. 194 za pozostałość pierwotnej wersji, usuniętą przypuszczalnie w korekcie Wf (→Wa). Znak pominięto także w Wn2, natomiast w Wn3 nie tylko go przywrócono, ale dodano dowolnie kropki także w t. 195-196. 

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf

t. 194-198

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Bez znaków w A (→Wf→Wn,Wa)

Znaki tenuto w WfD

TGTU ale bez nawiasów = 3 kreseczki 194, 196 i 198

Wariantowa propozycja redakcji
..

W tekście głównym uwzględniamy wpisane przypuszczalnie przez Chopina znaki tenuto pod półnutami c1 w t. 194, 196 i 198. Pełnią one tu zapewne funkcję złagodzonej wersji akcentów długich – por. t. 8, 10 i analog. Podobne kreseczki znajdujemy dopisane w egzemplarzu tej samej uczennicy również w Koncercie e op. 11, cz. II, t. 47.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Dopiski WfD

t. 194-195

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Łuk do a1 w A i Wa

EZnieU

Bez łuku w Wf

Łuk do g1 w Wn

EZTU
..

Analiza widocznych w A poprawek łuków w podobnych motywach – w t. 8-19, 100-101 i być może 198-199 widać przedłużanie łuków tak, by dochodziły do kończącej motyw półnuty – prowadzi do wniosku, że łuk w omawianych taktach jest pozostawioną przez nieuwagę, pierwotną wersją łukowania tej figury. Z tego względu w tekście głównym podajemy dłuższy łuk, zgodny z ostateczną koncepcją łuków.
Brak łuku w Wf to z pewnością przeoczenie sztycharza, które uzupełniono – zapewne na podstawie porównania z analogicznymi figurami – zarówno w Wn, jak i Wa. Przy tym adiustator Wn wziął przypuszczalnie pod uwagę także wcześniejsze, podobne miejsca, natomiast jego angielski kolega spojrzał tylko na najbliższą figurę, w t. 196.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn , Pominięcie korekty analogicznego miejsca