Zagadnienia : Niedokładności Wf

t. 496-521

Utwór: op. 39, Scherzo cis-moll

Łuki Wa

!!!   [miniat : t. 496-początek 497 i t. 512-początek 513, tylko dolna 5-linia, z numerami taktów.

Tu łuki do ostatniej nuty w t. 496 i 504 oraz do pierwszej nuty w t. 513 i 521]

KG

!!!   [4 razy łuki do ostatniej nuty linijki]

Wf i Wn

!!!   [TGTU]

..

W tekście głównym podajemy konsekwentne i logiczne łukowanie Wf (jedynie na początku t. 497 brak tam dokończenia łuku z poprzednich taktów). Ma je też Wn, mimo odmiennej notacji KG, w którym łuki w kończących linijki t. 496, 504 i 512 mogłyby wprawdzie sugerować kontynuację (oprócz t. 520), gdyby nie brak dokończenia tych łuków na początku t. 497, 505 i 513. Wa ma zróżnicowane łukowanie: dwa razy łuki trzytaktowe, dwa razy dłuższe.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Niedokładności Wa , Niedokładności KG

t. 503-504

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Ciągły łuk w A (→Wn)

!!!   miniat: nic.                EZTU (prawy koniec 503 i lewy koniec 504)

Podzielony łuk w Wf (→Wa)

EZnieU1 503 + EZnieU (lewy koniec) 504

..

T. 503 jest w Wn1 (→Wf) ostatni w linii. Jednak w przeciwieństwie do Wn1 zapis łuku w Wf jest niepoprawny – łuk w t. 503 kończy się na ostatniej ósemce, mimo że początek łuku w t. 504 sugeruje kontynuację. W Wa zinterpretowano to jako niedokładność łuku w t. 504 i rozdzielono łuk na przejściu tych taktów.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf

t. 505-506

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Łuki A, możliwa interpretacja

Łuki Wn i Wa

EZTU (oba)

Łuki Wf

EZnieU 505 (prawy koniec) + EZTU 506

..

T. 505 jest w A ostatni na stronie, a łuki w tym i następnym takcie nie pasują do siebie – łuk w t. 505, mimo że nie wykracza poza kreskę taktową, sugeruje kontynuację, podczas gdy w t. 506 zaczyna się wyraźnie nowy łuk. Wersja Wn jest w tej sytuacji najprawdopodobniej rezultatem korekty Chopina, gdyż wydaje się nie do pomyślenia, by sztycharz Wn1 z własnej inicjatywy zinterpretował łuki podkładu w ten sposób. Wniosek ten potwierdzają ślady poprawiania tego łuku w druku, widoczne w t. 504, zbitka łuku ze znakiem  w t. 506 oraz wcześniejsze zakończenie łuku w Wf, odpowiadające być może łukowi Wn1 sprzed ostatniej korekty.
Dochodząca do początku t. 506 końcówka łuku Wa wydaje się niedokładna, może to jednak być wynik adiustacji.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Niedokładne łuki A , Niedokładności Wa , Autentyczne korekty Wn

t. 505-506

Utwór: op. 31, Scherzo b-moll

Dwunutowy łuk w A (→KFWn)

!!!   miniat: wycinek t. 505, tylko dolna 5-linia.             EZTU

Całotaktowy łuk w Wf

EZnieU

4-nutowy łuk w Wa

EZnieU1, na 2 linijkach!

..

Niedokładny, nieco zbyt wcześnie rozpoczęty łuk A został błędne odczytany w Wf (→Wa). Z kolei niedokładność Wf – koniec łuku w t. 505 sugeruje kontynuację, czego w nowej linii nie potwierdza t. 506, niezawierający dokończenia tego łuku – spowodowała dalsze błędne wydłużenie łuku w Wa.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Niedokładne łuki A

t. 506-510

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Bez oznaczeń w A

!!!   miniat: 3. triola 506 i 4. ósemki 507, tylko dolna 5-linia.             Tu pusta klisza = TGTU

Kropki i łuki l.r. w Wn1 (→Wf)

kropki i łuki jak w prawej, zaczynając od kropki na początku 507. W t. 510 kropka nie klinik. Wszystkie nad nutami (także 508)

Łuki i kropki l.r. w Wa

war. 22 + łuk od c do f w t. 506-507

Łuki i kropki l.r. w Wn2

war. 33 + 2 zestawy "łuk i kropka" pod l.r. w t. 506 (od F i od A)

..

W notacji Chopinowskiej, w tego typu kontekście oznaczenia artykulacyjne umieszczone nad partią pr.r. obowiązują także w l.r. Z tego względu tę niewątpliwie autentyczną notację A podajemy w tekście głównym. Jest ona przy tym konsekwentna, gdyż pasaż w t. 503-505 ma również łuk tylko nad pr.r. Z drugiej strony, autentyczności łuków i kropkek dodanych w Wn1 (→WfWa) nie można całkiem wykluczyć, gdyż takie oddzielne oznaczenia dla l.r. również były czasem stosowane przez Chopina. Pojawienie się oznaczeń na początku taktu, a nie od momentu przejścia partii pr.r. na górną pięciolinię sugeruje, zdaniem redakcji, że uzupełnień dokonał adiustator.
W Wf oznaczenia l.r. odtworzono z niewielkimi usterkami w t. 507-508. Nieregularności te usunięto w Wa, w którym także dodano łuk prowadzący do 1. nuty w t. 507. Dodane w Wn2 znaki w t. 506 nie mogą być autentyczne.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn