mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Niedokładności Wn

t. 478

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

..

W Wf nie ma znaków chromatycznych w 2. połowie taktu. Oczywistą niedokładność poprawiono w Wn1, dodając  podwyższający a2 na ais2. Wa i Wn3 mają także  podwyższający fis2 na fisis2.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf

t. 478

Utwór: op. 31, Scherzo b-moll

Akcent długi w A (→KF)

!!!   miniat: ta oktawa, tylko dolna pięciolinia, wycinek.               EZTU

Krótki akcent w Wf (→Wa) i Wn2 (→Wn3)

EZnieU

Bez znaku w Wn1
..

Dość wyraźny akcent długi w A (→KF) odtworzo­no w Wf (→Wa) jako krótki. Znak w KF najpierw przeoczono (w Wn1), a następnie uwzględniono w Wn2 (→Wn3), ale również jako krótki.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Błędy Wn , Adiustacje Wn

t. 480

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Krótsze  w A

!!!   miniat: 2. i 3. miara, tylko górna 5-linia, bez kreseczek.                  EZTU

Dłuższe  w Wn (→Wf→Wa)

EZnieU
..

W tekście głównym zachowujemy notację A, która może sugerować mocniejsze zaakcentowanie 3. miary taktu jako najwyższego punktu pasażu. Por. t. 478.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn

t. 483

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

w Wf (→Wa)

!!!   miniat: pół taktu, tylko górna 5-linia.              EZnieU

​​​​​​​ w Wn1 (→Wn2)

Krótkie akcenty w Wn3

dokładnie jak w t. 487

Akcenty długie proponowane przez redakcję
..

Porównanie z analogicznym t. 487 dowodzi, że dwa znaki ​​​​​​​ mają charakter akcentów, toteż w tekście głównym nadajemy im formę akcentów długich. W Wn3 wprowadzono bardziej radykalną zmianę, wprowadzając tu krótkie akcenty, dokładnie jak w t. 487.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Adiustacje Wn

t. 485-486

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

 i  w A, odczyt dosłowny

EZnieU

 i > w A, interpretacja kontekstowa

EZTU

 i > w Wn1

EZnieU1 (3 znaki) + EZnieU2 (1 akcent)

 i > w Wf

EZnieU1 + EZnieU3

 i  w Wa

EZnieU1 + akcent długi 485 EZnieU

 w Wn2

EZnieU1
..

Zdaniem redakcji, wirtuozowski rozmach i blask wymagają tu raczej akcentów niż diminuend, toteż w tekście głównym interpretujemy wszystkie znaki A jako akcenty (długie i krótkie). Wydrukowane w Wn (→Wf→Wa) znaki , jeszcze wydłużone w stosunku do notacji A, tym bardziej utrudniają odczytanie prawdopodobnego zamysłu kompozytora. Przesunięcia akcentu pod koniec t. 485 są z pewnością wynikiem niedokładności sztycharzy Wn1 i Wf1.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Błędy Wn , Niedokładności Wa