Zagadnienia : Niedokładności Wa

t. 20-22

Utwór: op. 38, Ballada F-dur

Łuki w A

Łuk w KG (→Wn), Wf i Wa

..

We wszystkich źródłach z wyjątkiem A łuki l.r. nie są w tych taktach przerwane. Przypuszczalnie zarówno kopista, jak i sztycharze uznali przerwy za niedokładność łączenia łuków w A, zwłaszcza że łuki pr.r. rzeczywiście były przedłużane w tych miejscach.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Niedokładności Wa , Niedokładności KG

t. 20-24

Utwór: op. 25 nr 3, Etiuda F-dur

..

W większości źródeł brakuje niektórych niezbędnych znaków chromatycznych (bemoli), co jednak w minimalnym tylko stopniu utrudnia prawidłowe odczytanie tekstu. Jak można wnosić z pisowni Wf, zapewne najbliższej notacji [A], Chopin z reguły pomijał znak przy nucie, która w tym samym takcie pojawiała się już – z odpowiednim znakiem – oktawę niżej lub wyżej (w omawianym fragmencie w Wf brak 12 bemoli). W KG i Wa1 notacja jest dokładniejsza, dalsze uzupełnienia wprowadzano też w Wa2 (→Wa3), ale tylko Wn ma w pełni poprawny tekst. Podobnie w t. 25-28.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Niedokładności Wa , Niedokładności KG

t. 20

Utwór: op. 26 nr 1, Polonez cis-moll

Kropka staccato w A

ZMIANA TGTU=kropka staccato dla 1. ósemki (oktawy) w l.r.

Brak kropki w Wf (→WnWa)

..

W Wf (→Wn,Wa) pominięto kropkę staccato dla oktawy Dis1-Dis w l.r. Przeoczenie sztycharza niewąpliwie spowodowała niejasna notacja A, w którym Chopin wpisał niektóre kropki bardzo delikatnie a przy tym nie bezpośrednio pod nutą (przesunięte w lewo bądź w prawo) i dodatkowo zlewające się ze znakami pedalizacji.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Niedokładności Wa , Niedokładności A

t. 20

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. III

..

Prawidłowy zapis trylu w 1. połowie tego taktu i jego wszy­stkich powtórzeń – t. 28, 74 i 82 – pojawił się w źródłach (nie licząc egzemplarzy lekcyjnych) dopiero kilkanaście lat po publikacji Sonaty, w Wa2 i Wn2. Błąd popełnił Chopin, który w [A] (→KGWn1Wn2mar, →Wf1Wf2Wa1) zapisał trylowaną półnutę jako Ges (z ostrzegawczym ). W korekcie Wf3 (→Wf4,Wf5) błąd został zauważony, jednak przy realizacji poprawki popełniono kolejny, mecha­nicznie przenosząc nutę razem z poprzedzającym ją bemolem, co dało Fes. Poprawny tekst oznaczony został we wszystkich egzemplarzach lekcyjnych.
Podobną pomyłkę, polegającą na wpisaniu zamiast nuty głównej trylu jej górnej sekundy, od której w tym kontekście zaczyna się trylowanie, znajdujemy także np. w Bolerze a op. 19, t. 187.

W Wa pominięto wężyk po trylu.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Błędy Wf , Dopiski WfD , Błędy Wa , Błędy wynikające z poprawek , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Niedokładności Wa , Błędy A , Dopiski WfS , Autentyczne korekty Wf , Błędy KG

t. 20-21

Utwór: op. 63 nr 1, Mazurek H-dur

Ciągły łuk w AI i Wf (→Wn,WaW)

Rozdzielone łuki w WaC

..

We wszystkich wydaniach t. 20 kończy linijkę, co w większości z nich spowodowało niejasność łukowania:

  • W Wf łuk w t. 20 można odczytywać jako obejmujący tylko ostatnią ósemkę lub wskazujący na kontynuację. Wyraźnie kontynuujący łuk w t. 21 pozwala rozstrzygnąć tę wątpliwość na korzyść ciągłego łuku. Interpretacja ta znajduje potwierdzenie w zapisie AI i wersję tę podajemy w tekście głównym. Niewątpliwie ciągły łuk mają też WaW i Wn2 (→Wn3).
  • W Wn1 łuk w t 20 dochodzi tylko do ostatniej ósemki, ale w t. 21 łuk na tyle wyraźnie wskazuje na kontynuację z poprzedniego taktu, że także ten zapis interpretujemy jako ciągły łuk.
  • Także w WaC łuk w t. 20 dochodzi tylko do ostatniej ósemki, niejasny jest natomiast łuk w t. 21. Przyjmujemy, że oznacza to rozdzielone łuki.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Niedokładności Wa , Niepewna kontynuacja łuku