mUltimate Chopin

op. 25 nr 3, Etiuda F-dur

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Niedokładności Wf

t. 20-24

Utwór: op. 25 nr 3, Etiuda F-dur

..

W większości źródeł brakuje niektórych niezbędnych znaków chromatycznych (bemoli), co jednak w minimalnym tylko stopniu utrudnia prawidłowe odczytanie tekstu. Jak można wnosić z pisowni Wf, zapewne najbliższej notacji [A], Chopin z reguły pomijał znak przy nucie, która w tym samym takcie pojawiała się już – z odpowiednim znakiem – oktawę niżej lub wyżej (w omawianym fragmencie w Wf brak 12 bemoli). W KG i Wa1 notacja jest dokładniejsza, dalsze uzupełnienia wprowadzano też w Wa2 (→Wa3), ale tylko Wn ma w pełni poprawny tekst. Podobnie w t. 25-28.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Niedokładności Wa , Niedokładności KG

t. 23

Utwór: op. 25 nr 3, Etiuda F-dur

w KG (→Wn) i Wa

Bez oznaczenia w Wf
..

Zdaniem redakcji, jest mało prawdopodobne, by Chopin celowo usunął  w podkładzie do Wf lub korygując to wydanie. Oznaczałoby to rezygnację z charakterystycznego efektu echa przy powtórzeniu motywu oktawę wyżej, efektu, który Chopin zasugerował – właśnie za pomocą  w t. 23, a także 43 – jako jedną z pierwszych zmian dynamicznych, wpisanych w [A] jeszcze przed sporządzeniem kopii edycyjnych (oba  są w KG pisane ręką kopisty). Prawdopodobnie mamy więc do czynienia z przeoczeniem sztycharza. 

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf

t. 25-28

Utwór: op. 25 nr 3, Etiuda F-dur

..

Podobnie jak w t. 20-24, choć w mniejszym stopniu, w notacji [A] brakuje niektórych – w sumie pięciu – niezbędnych krzyżyków i kasowników (za pisownię autografu można tu śmiało uznać zgodną wersję KG i Wf). Nie utrudnia to prawidłowego odczytania tekstu. W Wa1 notacja jest już o wiele dokładniejsza (pominięto tylko  przed 1. fis1 w pr.r. w t. 25), zaś pozostałe wydania mają w pełni poprawny tekst.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Niedokładności Wa , Niedokładności KG

t. 41-44

Utwór: op. 25 nr 3, Etiuda F-dur

..

Podobnie jak w t. 20-24, w notacji [A] – za pisownię autografu uznajemy tu zgodną wersję KG i Wf – brakuje siedmiu niezbędnych znaków chromatycznych (kasowników), co jednak nie utrudnia prawidłowego odczytania tekstu. W Wa1 (→Wa2) notacja jest już nieco dokładniejsza (w stosunku do KG i Wf dodano 2 znaki pr.r. w t. 41), a kolejne 3 kasowniki dołożono w Wa3. Poprawną wersję ma Wn, z tym że w Wn1 nie ma znaków w 2. grupie t. 43, która graficznie jest identyczna z poprzednią (powtarzanie znaków w takiej sytuacji jest kwestią konwencji).
Niedokładna notacja występuje także w następnych dwóch taktach.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Niedokładności Wa , Niedokładności KG

t. 45-46

Utwór: op. 25 nr 3, Etiuda F-dur

..

W KG i Wf brakuje dwóch bemoli przed nutami as w różnych oktawach, a w Wa – jednego. Te oczywiste niedokładności w najmniejszym stopniu nie utrudniają prawidłowego odczytania tekstu i zostały poprawione w Wn (podobnie jak w t. 43 w Wn1 nie ma znaków w 2. grupie t. 45).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Niedokładności Wa , Niedokładności KG