mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Adiustacje Wn

t. 1-5

Utwór: op. 50 nr 2, Mazurek As-dur

Akcenty długie w A1 i Wn1

!!!   miniat: wycinek, 2 takty, górna pięciolinia z obszarem pomiędzy pięcioliniami.               EZTU = 5 akcentów i łuk nad górną pięciolinią

Krótkie akcenty w Wf (→Wa) i Wn2

EZnieU
..

W tekście głównym podajemy 5 akcentów długich, umieszczonych pomiędzy pięcioliniami, co odpowiada niebudzącej wątpliwości pisowni A1. Notacja Wn1 jest z nią zasadniczo zgodna, choć na podstawie samego Wn1 trudno rozstrzygnąć, czy mamy do czynienia z krótkimi, czy długimi akcentami – są one w każdym razie nieco dłuższe niż większość akcentów w środkowej części Mazurka. Wersja pozostałych wydań, z krótkimi akcentami nad górną pięciolinią to z pewnością efekt rutynowej adiustacji – sztycharze Wf i Wn2 odtworzyli znaki w ten sam sposób, działając niezależnie od siebie.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wf , Umiejscowienie oznaczeń , Adiustacje Wn

t. 1

Utwór: op. 28 nr 1, Preludium C-dur

 w A (→KF,Wf→Wa)

!!!   miniat: wycinek KF.                          TGTU

w Wn
..

Pochodzenie wersji Wn jest trudne do wytłuma­czenia –  w KF jest wpisane wyraźnie, co pra­ktycznie wyklucza złe odczytanie, nie widać też powodu, dla którego sztycharz lub adiustator miałby zmieniać to określenie (sam Chopin w po­wstaniu Wn nie brał udziału).
Jako określenie dynamiki pośredniej międy  a  Chopin stosował z reguły mezza voce, zapisy­wa­ne na ogół jako m.v. Wyjątkowo tu użyte zostało w A zapisane w podobny sposób jako m.f., co odtwarzamy jedynie w transkrypcji graficznej (wersja "transkrypcja"). 

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 1-5

Utwór: op. 28 nr 5, Preludium D-dur

Pedalizacja w A, interpretacja kontekstowa

Pedalizacja w KF

EZnieU1

Pedalizacja w Wf (→Wa)

EZnieU2

Pedalizacja w Wn

EZnieU3
..

Różnice między źródłami to wynik błędów i niedokładności zarówno kopisty, jak i sztycharzy Wf i Wn. Problemy z odczytaniem i interpretacją A spowodowane jednak były między innymi gęstym zapisem, bez odstępów pomiędzy systemami – na dopisywane później oznaczenia pedalizacji właściwie nie ma w A miejsca, co spowodowało nie zawsze dokładne ich umiejscowienie. Interpretacja A podana w tekście głównym koryguje położenie znaków  w t. 1-2 i 5 – naszym zdaniem są one w A umieszczone przed nutami, których dotyczą, czyli A (por. oznaczenia w analogicznych figurach w t. 3-4) lub D. Odpowiednio przesuwamy też poprzedzające je znaki . Patrz też t. 17 i 18-20.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Niedokładności KF , Niedokładności A

t. 1-2

Utwór: op. 28 nr 6, Preludium h-moll

  w A (interpretacja kontekstowa→KF)

!!!   miniat: Corel, tylko dolna 5-linia, te takty bez palców.              EZTU

  w Wf (→Wa)

EZnieU1

  w Wn

EZnieU2

Bez znaków w KGS
..

Zakres widełek  w t. 1 jest w A trudny do ustalenia – górne ramię jest znacznie krótsze niż dolne. Zdaniem redakcji, zamierzony przez Chopina był zakres wyznaczony górnym ramieniem, napisanym jako pierwsze. Jest to zgodne z dynamiką wynikającą w naturalny sposób z kształtu linii melodycznej i tak też to odtworzył Fontana w KF (→Wn). Interpretację tę uwiarygadniają także zakresy widełek  w analogicznych t. 3 i 9 (a także 23), w których zakres górnego ramienia pozostaje stały w przeciwieństwie do znacznej i raczej przypadkowej zmienności dolnego. Różnice długości znaku  w t. 2 mają charakter niedokładności (w KF, bez wpływu na znaczenie) lub rutynowych adiustacji (w wydaniach).

W KGS pominięto olbrzymią większość znaków dynamicznych – oprócz dwóch  w t. 13-14. Zdaniem redakcji jest to niedopatrzenie kopistki.

Podobne problemy i różnice występują w następnych, podobnych t. 3-5, 9-11 i 23-24.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Zakresy widełek dynamicznych , Adiustacje Wn , Niedokładności A

t. 1-4

Utwór: op. 28 nr 8, Preludium fis-moll

..

W figuracjach zawierających interwał oktawy Chopin często zadowalał się umieszczeniem znaku chromatycznego tylko przy pierwszej z nut tworzących ten interwał (por. np. Etiudę As op. 10 nr 10, t. 5-8 czy Balladę F op. 38, t. 48). W Preludium fis takie rozszerzone działanie znaków jest bezwzględnie przestrzeganą regułą – znaków nie ma nawet tam, gdzie są potrzebne dla odwołania uprzedniej alteracji (np. na 2. trzydziestodwójce 3. miary t. 4), a w t. 8 Chopin wręcz skreślił potrzebny znak przy 2. trzydziestodwójce 3. figury. W omawianych taktach, oprócz wspomnianej wyżej sytuacji w t. 4 problem dotyczy 8. trzydziestodwójki 3. grupy w t. 1-2 i 4, 8. trzydziestodwójki 1., 2. i 4. grupy w t. 3 oraz 2. trzydziestodwójki 3. miary t. 3. Notację taką ma A (→KF,Wf→Wa1), natomiast w Wa2, Wn1 i Wn2 dodano większość potrzebnych znaków (odpowiednio 5, 6 i 7 z potrzebnych ośmiu).
Podobnie, bez potrzebnych znaków chromatycznych notowane są również te ósemki l.r., które wypadają oktawę niżej niż opatrzona znakiem chromatycznym pierwsza szesnastka danej figury – patrz t. 3-4.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Niedokładności A , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa