W figuracjach zawierających interwał oktawy Chopin często zadowalał się umieszczeniem znaku chromatycznego tylko przy pierwszej z nut tworzących ten interwał (por. np. Etiudę As op. 10 nr 10, t. 5-8 czy Balladę F op. 38, t. 48). W Preludium fis takie rozszerzone działanie znaków jest bezwzględnie przestrzeganą regułą – znaków nie ma nawet tam, gdzie są potrzebne dla odwołania uprzedniej alteracji (np. na 2. trzydziestodwójce 3. miary t. 4), a w t. 8 Chopin wręcz skreślił potrzebny znak przy 2. trzydziestodwójce 3. figury. W omawianych taktach, oprócz wspomnianej wyżej sytuacji w t. 4 problem dotyczy 8. trzydziestodwójki 3. grupy w t. 1-2 i 4, 8. trzydziestodwójki 1., 2. i 4. grupy w t. 3 oraz 2. trzydziestodwójki 3. miary t. 3. Notację taką ma A (→KF,Wf→Wa1), natomiast w Wa2, Wn1 i Wn2 dodano większość potrzebnych znaków (odpowiednio 5, 6 i 7 z potrzebnych ośmiu).
Podobnie, bez potrzebnych znaków chromatycznych notowane są również te ósemki l.r., które wypadają oktawę niżej niż opatrzona znakiem chromatycznym pierwsza szesnastka danej figury – patrz t. 3-4.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wa, Znaki chromatyczne w różnych oktawach, Adiustacje Wn, Niedokładności A, Błędy powtórzone Wn, Błędy powtórzone Wf, Błędy powtórzone Wa
notacja: Wysokość