mUltimate Chopin

op. 2, Wariacje, całość

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Wysokość
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Wysokość

t. 57

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

22 nuty w ApI, możliwa interpretacja 

24 nuty w A (→Wn→Wf,Wa,WfSB)
..

Podajemy odczytany dosłownie zapis ApI, jednak zdaniem redakcji nie jest to odmiana tekstu, lecz niedokładnie poprawiona pomyłka w zapisie wersji zgodnej z pozostałymi źródłami. Chopin oznaczył bowiem biegnik w 2. połowie taktu liczbą 24, co oznacza, że przewidywał 6 trzydziestodwójek pr.r. na każdą ósemkę lewej, pominął jednak w zapisie 4 ostatnie nuty – f3-g3-fis3-as3 (cała grupa zapisana jest zresztą błędnie jako sześćdziesięcioczwórki). Po jakimś czasie, być może przy dopisywaniu szkicu ostatecznej wersji następnego taktu, zorientował się, że figuracja omawianego taktu kończy się zbyt wcześnie i dopisał 2 ostatnie nuty – szkicowo, bez znaków chromatycznych i wiązania – dla oznaczenia, dokąd należy doprowadzić ten postęp.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Zmiany linii głównej

t. 58

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

W tekście głównym dodajemy  ostrzegawczy przed a3.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

t. 58

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Wcześniejsza wersja ApI, interpretacja kontekstowa

Wersja osta­teczna, orto­grafia źródeł, interpretacja kontekstowa

Wersja osta­teczna, orto­grafia propo­nowana przez redakcję

EZTU
..

Biegnik zapisany w ApI znacznie odbiega od wersji ostatecznej, zwłaszcza w jego opadającej części, opartej na innym pomyśle melodycznym. Jest też trudny do odczytania z powodu widocz­nych poprawek i uzupełnień – proponowany tekst nie może być uważany za definitywny zarówno ze względu na znaczną liczbę najprawdopo­dob­niej pominiętych znaków chromatycznych, jak i wątpliwości przy odczytywaniu położenia (wyso­kości) niektórych nut. Jeszcze trudniejsza jest rekonstrukcja stanu sprzed poprawek, poniższe odczytanie opiera się na założeniu, że nieco mniejsze nuty, wciśnięte pomiędzy większe, były dopisane później (podajemy tekst od najwyższej, jedenastej nuty, e4):
Wpisana nad tym taktem liczba definiująca gru­pę nieregularną (42) nie zgadza się z faktyczną liczbą wpisanych nut ani po poprawkach (52), ani przed nimi (44). Ponadto, wydaje się, że 17. nuta od końca, zapisana wyraźnie jako d3, miała brzmieć e3, jak tego wymaga ustalony już w tym miejscu schemat figuracji złożonej z powtarza­nych sekwencyjnie czteronutowych motywów.
Nad początkową częścią taktu ApI ma ponadto dodatkowy wpis, liczący 13 nut (być może 14? – w końcówce trudny do odczytania wskutek poprawek), będący najprawdopodobniej szkicem wersji ostatecznej biegnika.

Jeśli chodzi o pozostałe źródła, zawierające ostateczną wersję biegnika, to jej autentyczny zapis jest nieekonomiczny – tylko w niewielkim stopniu uwzględnia działanie uprzed­nio wpisanych znaków chromatycznych – i naj­praw­dopodobniej niedokładny (brakuje 3 zna­ków). Z tego względu w tekście głównym propo­nujemy alternatywną ortografię. Patrz następna uwaga.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa , Adiustacje WfSB

t. 58

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

Autentyczna notacja chromatyczna opadającej części biegnika w niewielkim tylko stopniu uwzględnia oddziaływanie uprzednio wpisanych znaków:

  • W kilku miejscach Chopin wybiera warianty enharmoniczne wymagające większej niż to konieczne liczby znaków chromatycznych – cis4 jako 15. nuta, b3 (18.), gis3 (25.), fis3 (29.), e3 (33.), cis3 (39.), h2 (43.). Ponieważ w tego rodzaju postępie chromatycznym enharmoniczne warianty pisowni nie wpływają praktycznie na zrozumienie muzyki, wyjątkowo zmieniamy tę ortografię w tekście głównym, aby uniknąć jego nadmiernego zagęszczenia. Pozwala to zredukować liczbę znaków na 2., 3. i 4. mierze taktu o 8 (w zapisie autentycznym liczymy także 3 znaki przeoczone przez Chopina – patrz niżej).
  • Przy założeniu – raczej niepodważalnym – regularnej struktury figuracji Chopin w trzech miejscach pominął  odwołujący alterację z wcześniejszej części taktu – brak przywrócenia c4 (14. nuta), a3 (20. nuta) i f3 (31. nuta).
  • Niepotrzebnie powtórzony został  przed gis3 (22. nuta).

Notację tę powtórzono bez zmian w większości wydań. Jedynie w WfSB dodano przywracający c4 (14. nuta).

Możliwość wyboru między ortografią źródeł (uzupełnioną) a proponowaną przez nas uwzględniona jest w uwadze przedstawiającej zapisaną w ApI wcześniejszą wersję figuracji pr.r.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa , Adiustacje WfSB

t. 59-61

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

Chopin uważał kasowniki przed nutami e3 lub e2 za w zasadzie oczywiste (odpowiednie znaki znaj­dują się przy e1 w partii l.r.) i w obu rękopi­sach wpisał tylko niektóre z nich – w ApI oba kasowniki e3 (t. 59 i 61), a w A (→Wn→Wf,Wa,WfSB) tylko jeden, przed e2 w t. 59. Są to oczywiste niedopatrzenia Chopina, dziwi jedynie, że w żadnym z wydań nie dodano ani jednego z brakujących znaków.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy A , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa