mUltimate Chopin

op. 2, Wariacje, całość

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Wysokość
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Wysokość

t. 63

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

Poprawki widoczne w ApI pokazują, że początkowo Chopin rozpoczął quasi-trylowy pochód tercji od górnych nut. Inne było też zakończenie tego "trylu":
.

kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Zmiany linii głównej

t. 63

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Ćwierćnuta i arpeggio w ApI

Ósemka i ćwierćnuta w A (→Wn→Wf,Wa,WfSB)
..

Zapis zakończenia odcinka z charakterystycznym pochodem triol dwudźwięków pr.r. ma w ApI jakby szkicowy charakter. Ćwierćnuta w pr.r. nie budzi wątpliwości, ale interpretacja zanotowanego drobnymi nutami pasażu-arpeggia l.r. jest niepewna. Patrz też następne uwagi.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Zmiany akompaniamentu

t. 63

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Pasaż od ćwierćnuty f3 w ApI, odczyt dosłowny

Pasaż od ćwierćnuty f4 w ApI, interpre­tacja kontekstowa

Pasaż od półnuty f4 z przednutką w A (→Wn→Wf,Wa,WfSB)
..

Początek końcowego pasażu ma w ApI pierwotną, nierozwiniętą postać – składa się tylko z jednej ćwierćnuty przetrzymanej do pierwszej trzydziestodwójki pasażu. Odczytana dosłownie, nuta ta brzmi f3, gdyż nie ma nad nią przenośnika oktawowego; z tego samego powodu oktawę niżej niż w wersji ostatecznej zapisane jest pierwsze 10 trzydziestodwójek. Zdaniem redakcji, jest to niewątpliwie pomyłka Chopina, na co wskazuje m.in. obecność  zarówno przed 7., jak i 12. trzydziestodwójką, które w tej sytuacji leżą na jednej wysokości.

Zwraca też uwagę brak w ApI kontynuacji partii l.r. po pasażu-arpeggiu kończącym główną część tego kadencyjnego zakończenia Wstępu. W rezultacie, wprowadzający tonację B-dur tematu Wariacji akord dominanty F7 jest słabiej wyeksponowany, ujawniając się dopiero w opadającym przez całą klawiaturę pasażu.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Zmiany linii głównej

t. 67-75

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

Przed es2 w t. 67 i 75 dodajemy w tekście głównym ostrzegawcze bemole. Znaki dodano również w WfSB.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

t. 69

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Es i es w ApI i A (→Wn1→Wf,Wa)

Tu bez kliszy = TGTU

E i e w Wn2 (→Wn3,WfSB)

kaso przed 3. i 4. ósemką l.r. (E i e)
..

Wersja Wn2 (→Wn3,WfSB) z E i e w 2. połowie taktu jest niemal na pewno dowolną adiustacją, wprowadzoną przypuszczalnie przez analogię do t. 65. Wersja ta jest sprzeczna nie tylko z ApI i A (→Wn1→Wf,Wa), ale i z Mozartowskim oryginałem. Por. także odpowiednie fragmenty 2. wariacji i finału (t. 141 i 280-281).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn