Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Wysokość
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne


Wysokość

t. 60

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

W ApI nie ma ostrzegawczego  przed b2. Tak samo w t. 62.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Znaki ostrzegawcze

t. 62

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

4 trzydziestodwójki w ApI, prawdopodobna interpretacja kontekstowa

4 trzydziestodwójki w ApI, inna interpretacja

Triola szesnastek w A (→WnWf,Wa,WfSB)

..

Zapis ostatniej ósemki pr.r. jest w ApI trudny do odczytania, gdyż tylko c4 jako jedyna lub najwyższa nuta jest tam niewątpliwie widoczna we wszystkich uderzeniach. Prawdopodobna wydaje się także obecność b3 w ostatnim uderzeniu. W tekście podanym jako wersja #ApIuwzględniamy tylko te niewątpliwe nuty. Proponowane odczytanie alternatywne zawiera jeszcze 2 inne nuty, jest jednak w dużym stopniu hipotetyczne. Zwraca uwagę brak ostrzegawczego  przed b3, a także błędny (a może swobodny?) zapis rytmiczny ostatniej grupy jako złożonej z szesnastek, a nie trzydziestodwójek.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Zmiany linii głównej , Niepewne nuty na liniach dodanych

t. 63

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Bez nuty w ApI

es2 w A (→WnWf,WfSB), odczyt dosłowny

! miniat: wycinek od akordu F-c1-a1 do ćwierćnuty es1, obie pięciolinie.                      EZnieU = 2 pauzy ćwierćnutowe + sf + ćwierćnuta z fermatą

es1 w Wa

tr = EZnieU1 = 2 pauzy ćwierćnutowe (górne) + ćwierćnuta, sf i fermata,                    red = EZnieU2 = analogiczny zestaw jak w tr

es1 proponowane przez redakcję

EZTU = 2 pauzy ćwierćnutowe + sf + ćwierćnuta bez bemola i akcentu + fermata

..

W A (→WnWf) brzmienie ostatniej ćwierćnuty przed końcowym pasażem może budzić wątpli­wości, gdyż Chopin zanotował ją na górnej pięciolinii, na której w tym miejscu obowiązuje już przenośnik oktawowy. Odczytana dosłownie brzmi ona więc es2. Takie rozumienie tego zapisu kłóci się jednak wyraźnie z układem graficznym partii l.r., w którym nuta ta i poprzedzające dwie pauzy zapisane są na jednym poziomie, wypa­da­jącym pomiędzy górnymi nutami akordu F-c1-a1. Relację tę, zachowaną w naszym wydaniu, uwa­ża­my za kluczową w interpretacji tego miejsca, gdyż dowodzi ona, że pisząc omawiane es1, Cho­pin  w y p e ł n i a ł  brzmienie akordu  l e w e j  ręki, a powodującego dwuznaczność wejścia w zakres przenośnika oktawowego odnoszącego się do  p r a w e j  ręki w ogóle nie brał pod uwagę. W tekście głównym umieszczamy to es1 na dol­nej pięciolinii, co eliminuje ewentualne nieporo­zumienia. Podobne rozwiązanie zastosowano także w Wa, w którym jednak na dolnej pię­ciolinii zapisano także cały poprzedni akord l.r. – f-c1-a1.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa

t. 63

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

Począwszy od akordu f-c1-a1 partia l.r. zapisana jest w Wa na dolnej pięciolinii w kluczu wiolinowym. Klucza tego nie odwołano aż do końca taktu, co jest oczywistym przeoczeniem. Notację tę odtwarzamy w transkrypcji graficznej (wersja "transkrypcja"). W transkrypcji merytorycznej ("redakcja") dopasowujemy układ Wa do pozostałych źródeł, w których zmiany kluczy nie występują. 

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wa , Błędy wynikające z poprawek

t. 63

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

W tekście głównym dodajemy przywracający es1. Znak dodano także w WfSB.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wf