mUltimate Chopin

op. 23, Ballada g-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 64

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

..

We wszystkich źródłach przed półnutą A występuje . W tekście głównym ten niepotrzebny – ostrzegawczy (?) – znak pomijamy.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Znaki ostrzegawcze , Ostatni znak przykluczowy

t. 65-67

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

..

Jedynie Wn ma poprawnie zapisaną pauzę pr.r. w 2. połowie t. 65. A i Wa mają tylko pauzę półnutową (bez kropki), a w Wf nie ma w ogóle tej pauzy. W 1. połowie t. 67 A (→Wf→Wa) również mają tylko pauzę półnutową, co sugeruje, że traktowano ją – analogicznie do pauzy całonutowej – jako wypełniającą pół taktu.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn , Niedokładności Wa , Niedokładności A

t. 66

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Bez określenia w A

ritenuto w Wf (→Wn,Wa)

TGTU
..

Określenie ritenuto zostało dodane – niemal na pewno przez Chopina – w korekcie Wf (→Wn,Wa).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf

t. 68

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

 w A

Tu bez kliszy 

     w Wf (→Wa)

EZTU = 2.  Ped 

     w Wn

EZnieU
..

A ma tu tylko znak  na początku taktu. Pozostałe znaki pedalizacyjne zostały dodane – wraz z oznaczeniami w następnych taktach – w korekcie Wf (→Wa), niemal na pewno przez Chopina. Można mieć wszakże wątpliwości, czy wszystkie wpisane przez kompozytora znaki zostały prawidłowo umiejscowione, gdyż Chopin często stawiał je niedokładnie, a sztycharze nie zawsze trafnie łączyli je z odpowiednimi nutami. W szczególności, drugi znak  wydaje się umieszczony za daleko (por. t. 72, w którym 2. znak  umieszczony jest z pewnością o ćwierćnutę za późno). Z tego względu obie wersje wydań można zdaniem redakcji traktować jako równorzędne warianty.

W obu wypadkach należy prawdopodobnie zastosować "legato harmoniczne" (przetrzymanie palcami składników akordu): .

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf

t. 68-69

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Łuki od 2. nuty w A, odczyt dosłowny

! miniat: wycinek (tu kombinowany), tylko dolna 5-linia, cały t. 68 + najwyżej pół 69)                            EZTU + EZnieU

Łuki od 1. nuty w Wf (→Wn,Wa)

EZnieU + EZTU

Różne łuki proponowane przez redakcję
..

Moment rozpoczęcia łuków l.r. jest w tych taktach niepewny. W A łuki wydają się biec od 2. ćwierćnuty taktu, ale interpretacja A na podstawie fotografii jest zawsze obarczona ryzykiem błędu. Z drugiej strony sztycharz Wf (→Wn,Wa) w wielu miejscach stawiał łuki rutynowo, dopasowując je do struktur rytmicznych (np. w t. 32-33, 35 czy 37-39). W tekście głównym przyjmujemy rozwiązanie mieszane, w którym za niedokładny uznajemy tylko łuk A w t. 69 (por. niebudzący wątpliwości łuk w identycznym t. 77). Wersje źródłowe można uważać za równorzędne warianty.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Niedokładne łuki A