mUltimate Chopin

op. 44, Polonez fis-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Błędy Wn

t. 107-108

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

d1 i d2 w Wn

Wn   trans puste    red TGTU=4 krzyżyki

dis1 i dis2 w Wf (→Wa)

Wfa TGTU= 1 krzyżyk w t. 107 w l.r. i 3 w t. 108 (2 w p.r. i 1 w l.r.)
..

Wersja Wn, w której pierwsze dwa takty tej frazy utrzymane są w h-moll jest z pewnością błędna. O przeoczenie można podejrzewać sztycharza Wn1 lub Chopina w [A] – po utrzymanych w cis-moll t. 103-106, z nutami dis utrwalonymi trzykrotnym wystąpieniem akordu Gis7, mógł on uważać dis za oczywiste. Ponadto, gdyby – hipotetycznie – chciał tu zmienić schemat harmoniczny w stosunku do dwóch poprzednich wystąpień tej frazy (t. 27-34 i 53-60), zapewne starannie by tę zmianę oznaczył.

[bez widocznych wariantów pewnie..]
Brak krzyżyków podwyższających d1 na dis1 i d2 na dis2 w Wn to z pewnością błąd (zmieniający akordy i melodię z H-dur na h-moll), być może sztycharza, a być może samego Chopina w [A]. Trudno stwierdzić, na którym etapie pomyłka została wyłapana i poprawiona: przez Fontanę podczas tworzenia kopii, przez Chopina na etapie korekt Wf, czy przez redaktorów francuskich.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy powtórzone Wn

t. 109-111

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Krótszy łuk w Wn

Wn łuk do pierwszej nuty t. 109

Łuk do t. 111 w Wf (→Wa)

Wfa TGTU
..

Brak łuku nad drugą częścią frazy to zapewne przeoczenie, sugerujące, że [A] mógł mieć w t. 107-110 dwa łuki, jak w analogicznych t. 31-34. Jest to jednak tylko domysł, toteż w tekście głównym głównym podajemy niebudzący wątpliwości czterotaktowy łuk Wf (→Wa).

miał Zakończenie łuku na pierwszej wartości t. 109, a nie 111, to zapewne pomyłka sztycharza Wn.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn

t. 113-124

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Bez akcentów w Wn

Tu bez kliszy 

Akcenty długie w Wf, odczyt dosłowny

długie akcenty 113-118 i 122-124 (bez 3. linijki)

Krótkie akcenty w Wa

TGTU
..

Brak w Wn akcentów w t. 113-118 i 122-124 to przypuszczalnie niedopatrzenie sztycharza lub samego Chopina. W tym drugim przypadku, akcenty w Wf mogły być dodane przez Chopina np. w korekcie Wf1. Większość znaków w Wf to akcenty długie, choć ich wielkość nie jest jednolita – znaki w t. 116 i 122-124 można by w innym otoczeniu uznać za krótkie. Porównanie z zawierającymi krótkie akcenty t. 87-101 prowadzi do wniosku, że przeniesienie niektórych fragmentów partii pr.r. oktawę wyżej nie wpływa na charakter muzyki omawianych taktów w stopniu usprawiedliwiającym użycie akcentów odmiennej długości. Dłuższe akcenty uważamy tym samym za niedokładne odtworzenie rękopiśmiennego podkładu lub Chopinowskiej korekty, a w tekście głównym proponujemy krótkie akcenty, takie jak za pierwszym razem. Krótkie akcenty wprowadzono również w Wa.

W t. 113-125 w Wn nie ma akcentów (poza t. 119-121), natomiast w Wf są one większe niż w t. 87-101. Zgodnie z wyjaśnieniem w uwadze w t. 111, w tekście głównym podążamy za wersją Wa.

Walny argument – za drugim razem Wn też ma akcenty nad pr.r. (t. 119-121, reszta mogła być przeoczona, bo to jest jedna linijka, wprawdzie zaczyna się niby-sensownie od F-dur, ale potem też nie ma). W każdym razie są nad pr.r. W adnotacji do drugiego razu omówić krótkie-długie i nad-pod.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wf , Błędy Wn , Autentyczne korekty Wf

t. 113-124

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

..

W porównaniu z t. 83-102 kropki staccato są tu oznaczone mniej starannie, ze sporą liczbą pomi­nięć. Inaczej niż tam, dotyczy to w większym stopniu Wn, nie wydaje się jednak, by różnice między źródłami i analogicznymi miejscami były czymś więcej niż tylko niedokładnościami zapisu. Biorąc to pod uwagę, w tekście głównym opatru­jemy kropkami wszystkie ósemki i szesnastki pr.r. oprócz rozpoczynających takty oktaw.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błędy Wa , Błędy Wn , Adiustacje Wn

t. 122

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

c(2) w Wn i Wa

Wna kaso zamiast bemoli przy cis2 i cis

ces(2) w Wf

Wf TGTU
..

Kasowniki zamiast bemoli przed ostatnią trzydziestodwójką (w obu rękach) to przypuszczalnie pomyłka sztycharza Wn1, powtórzona w Wn2. Natomiast w Wa można podejrzewać adiustację, gdyż analogiczną wersję z nutami c ma ono także w t. 98. 

Umieszczenie kasowników zamiast bemoli w Wn i Wa to prawdopodobnie pomyłki sztycharzy. Akord F7 z obniżoną kwintą wydaje się mieć lepsze uzasadnienie harmoniczne, ponieważ staje się on głównym akordem modulacji, w której dźwięki f-a-ces-es zostają enharmonicznie zmienione na h-dis-f-a, które stają się dominantą wtrąconą (z obniżoną kwintą) do dominanty z opóźnioną sekstą i kwartą w t. 123 w tonacji a-moll, której tonika pojawia się w t. 125.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wa , Błędy Wn