mUltimate Chopin

op. 44, Polonez fis-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Błędy Wn

t. 169

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Dwudźwięk w Wn

Wn puste

Trójdźwięk w Wf (→Wa)

Wfa TGTU=z fis1

Wariantowa propozycja redakcji
..

Zdaniem redakcji ani kryteria źródłowe, ani stylistyczne nie pozwalają wyróżnić którejś z tych wersji. Z tego względu w tekście głównym proponujemy rozwiązanie wariantowe.

Brak dźwięku fis1 w Wn to zapewne przeoczenie sztycharza.

[teraz jak na to patrzę, to tak to wygląda, jakby w Wf coś tam było kombinowane, więc może dorabiali w czasie korekty?

Brak dźwięku fis1 w Wn może być wynikiem przeoczenia sztycharza, jednak delikatne rozmycie w Wf sugeruje, że być może Chopin dodał ten dźwięk na późniejszym etapie.]

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Autentyczne korekty Wf , Połowiczne korekty

t. 199-200

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Łuk a-h w Wn i Wf

EZnieU

Bez łuku w Wa1

Tu bez kliszy 

Łuk przetrzymujący h w Wa2 (→Wa3)

Wa23 TGTU
..

Łuk przetrzymujący h odtworzono poprawnie jedynie w Wa2 (→Wa3). Niedokładności pozostałych wydań były następstwem Chopinowskiego sposobu pisania łuków przetrzymujących jako krótkich, dość grubych łuków,  niebiegnących od nuty do nuty, lecz umieszczonych przy nucie dołączanej (por. np. pierwszą stronę autografu Mazurka G op. 50 nr 1, zwłaszcza oktawy e-e1 w t. 18-20 i 22-24). W omawianych taktach Poloneza partie obu rąk (4 głosy!) zapisane są na dolnej pięciolinii, co mogło dodatkowo utrudnić prawidłowe zrozumienie i odtworzenie tego łuku.
Podobnie 2 takty dalej.

Kończący się w tym samym miejscu łuk Wf (→Wa) nad t. 198-200 omawiamy oddzielnie.

Porównanie wersji Wn i Wf (→Wa1) nasuwa przypuszczenie, że łuki w były zapisane niedokładnie. O słuszności adiustacji redaktorów Wa2 (→Wa3) przekonuje analiza głosów w tym miejscu, a także podobnych taktów 139-141, 159-161 i 218-220.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Błędy Wn

t. 240

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Kropka staccato w Wn1

TGTU = kropka

Bez znaku w Wf (→Wa) i Wn2
..

W tekście głównym uwzględniamy kropkę staccato wydrukowaną w Wn na podstawie [A]. Znak prawdopodobnie został przeoczony przez sztycharza Wf (→Wa) lub wcześniej, w rękopiśmiennym podkładzie do tego wydania. Za brak kropki w Wn2 z pewnością odpowiada sztycharz tego wydania.
Podobnie 2 takty dalej.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn

t. 270

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Akord z fis w Wn

Wn d-fis-gis-h-d

Akord bez fis w Wf (→Wa)

Wfa TGTU
..

Tak jak w t. 37, akord z dodatkowym fis uważamy za wersję pierwotną lub pomyłkę w odczytaniu [A] przez sztycharza Wn1.

Tak jak w t. 37, dodany w Wn dźwięk fis uznajemy za pomyłkę sztycharza.

[Chociaż czy to nie jest podejrzane, że w dwóch miejscach się tak samo pomylił? W A ta część nie była przepisana, ale w Wn chyba nie wykorzystywali tej samej płyty, bo rozkład stron się nie zgodził. Ale może sobie przepisywał już ze swojego zrobionego, a nie z autografu?
[Niemal na pewno sobie przepisywał, bo to o wiele łatwiej niż wojować drugi raz z rękopisem... A w ogóle w [A] mogły być np. kreślenia i był niejasny...]

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn

t. 293

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

 w Wn

EZnieU = tr i laska w dół

Bez znaku w Wf (→Wa)

EZTU = laska w górę
..

Dodatkowy tryl w Wn to zapewne pomyłka sztycharza, który umieścił  o ćwierćnutę za wcześnie i albo nie zauważył pomyłki, albo zapomniał usunąć błędny znak. W każdym razie trylu nie było w [A] – takt ten nie był w rękopisach wypisany, lecz oznaczony skrótowo jako powtórzenie t. 60, w którym tego trylu nie ma. Brak też przekonujących dowodów na ewentualną korektę Chopina w Wn1. Trzeba jednak przyznać, że tego rodzaju urozmaicenie ostatniego wystąpienia powtarzanej frazy mieściłoby się w ramach stylu Chopinowskiego.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn