Zgodność tekstu Wn i Wf dowodzi błędności wersji Wa. Sztycharz mógł np. pomylić 1. miarę tego taktu z podobnie wyglądającym odpowiednim fragmentem poprzedniego. Jednak przeciw możliwości pomyłki zdecydowanie przemawia identyczna różnica w analogicznym t. 122 – pomyłka w takim samym miejscu kilkadziesiąt taktów dalej wydaje się zupełnie nieprawdopodobna. Z tego względu za prawdopodobniejszą uważamy adiustację Wa – uzupełniwszy pominięte kasowniki obniżające cis(1) na c(1) w poprzednim takcie, sztycharz mógł uznać, że tu także popełniono w Wf błąd, tym razem polegający na wydrukowaniu bemoli zamiast kasowników.
Porównaj to miejsce w źródłach»
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wa
notacja: Wysokość