mUltimate Chopin

op. 44, Polonez fis-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Autentyczne korekty Wf

t. 96

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

F-f w Wn

Wn ostatnia oktawa F-f

D-d w Wf (→Wa)

Wfa TGTU
..

Tak jak w t. 94, w tekście głównym podajemy wersję ulepszoną przez Chopina w korekcie Wf (→Wa). W tym miejscu ślady dokonywania zmian w druku są doskonale widoczne.

W Wn ostatnia oktawa w takcie 96 i analogicznym 120 to dźwięki F-f. W tekście głównym podajemy wersję ulepszoną przez Chopina w korekcie Wf (→Wa), tak jak w t. 94.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf , Zmiany linii głównej

t. 111-112

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Bez znaków w Wn

Wn, Wf1 Tu bez kliszy 

Akcenty długie w Wf

Wf 2 długie akcenty w miejscu krótkich TGTU

Krótkie akcenty w Wa

TGTU
..

Zdaniem redakcji, długie akcenty w Wf mogą być skutkiem nietrafnej interpretacji rękopiśmiennych znaków przez sztycharza. W tekście głównym akceptujemy więc ich odczytanie przez Wa. Brak akcentów w Wn to zapewne niedopatrzenie Chopina lub sztycharza.

W tekście głównym podążamy za Wa, uznając brak akcentów w Wn za niedokładność [A], a różnicę w wielkości akcentów w Wf za przypadkową.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wa , Autentyczne korekty Wf

t. 113-124

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Bez akcentów w Wn

Tu bez kliszy 

Akcenty długie w Wf, odczyt dosłowny

długie akcenty 113-118 i 122-124 (bez 3. linijki)

Krótkie akcenty w Wa

TGTU
..

Brak w Wn akcentów w t. 113-118 i 122-124 to przypuszczalnie niedopatrzenie sztycharza lub samego Chopina. W tym drugim przypadku, akcenty w Wf mogły być dodane przez Chopina np. w korekcie Wf1. Większość znaków w Wf to akcenty długie, choć ich wielkość nie jest jednolita – znaki w t. 116 i 122-124 można by w innym otoczeniu uznać za krótkie. Porównanie z zawierającymi krótkie akcenty t. 87-101 prowadzi do wniosku, że przeniesienie niektórych fragmentów partii pr.r. oktawę wyżej nie wpływa na charakter muzyki omawianych taktów w stopniu usprawiedliwiającym użycie akcentów odmiennej długości. Dłuższe akcenty uważamy tym samym za niedokładne odtworzenie rękopiśmiennego podkładu lub Chopinowskiej korekty, a w tekście głównym proponujemy krótkie akcenty, takie jak za pierwszym razem. Krótkie akcenty wprowadzono również w Wa.

W t. 113-125 w Wn nie ma akcentów (poza t. 119-121), natomiast w Wf są one większe niż w t. 87-101. Zgodnie z wyjaśnieniem w uwadze w t. 111, w tekście głównym podążamy za wersją Wa.

Walny argument – za drugim razem Wn też ma akcenty nad pr.r. (t. 119-121, reszta mogła być przeoczona, bo to jest jedna linijka, wprawdzie zaczyna się niby-sensownie od F-dur, ale potem też nie ma). W każdym razie są nad pr.r. W adnotacji do drugiego razu omówić krótkie-długie i nad-pod.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wf , Błędy Wn , Autentyczne korekty Wf

t. 118

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

E-e w Wn

C-c w Wf (→Wa)
..

W tekście głównym podajemy tekst skorygowany przez Chopina w Wf (→Wa) – sytuacja źródłowa jest tu dokładnie taka jak w t. 94, Podobnie w t. 120.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy wynikające z poprawek , Autentyczne korekty Wf , Zmiany linii głównej

t. 120

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

F-f w Wn

Wn ostatnia oktawa F-f

D-d w Wf (→Wa)

Wfa TGTU
..

Tak jak w t. 96, w tekście głównym podajemy wersję skorygowaną przez Chopina w Wf (→Wa).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf , Zmiany linii głównej