- « Poprzednia
- 1
- …
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- …
- 81
- Następna »
t. 196-197
|
Utwór: op. 44, Polonez fis-moll
..
Brak pedalizacji w tych taktach nie musi być efektem niedopatrzenia (sztycharza lub Chopina w [A]). Prawa ręka schodzi tu najniżej i Chopin mógł uznać, że zmieszanie dźwięków melodycznych byłoby tu zbyt słyszalne (i rażące). Z drugiej strony, nie ma też specjalnego powodu, by wątpić w autentyczność oznaczeń Wf (→Wa), które mogły być dodane w korekcie lub dopisane w [KF]. W tekście głównym podajemy więc wskazówki źródła podstawowego, wersję Wn można zaś uważać za wariant lub potraktować jako sugestię ostrożniejszej pedalizacji, krótszej lub płytszej. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach |
|||||||
t. 197
|
Utwór: op. 44, Polonez fis-moll
..
Druga seksta jest w Wa szesnastką, co jest oczywistym błędem, mimo że nie widać wyraźnego powodu do pomyłki – stosunkowo najbardziej prawdopodobne wydaje się pomyłkowe dodanie beleczki szesnastkowej o system za wysoko, zamiast t. 203. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wa |
|||||||
t. 198
|
Utwór: op. 44, Polonez fis-moll
..
Brak pedalizacji w tym takcie nie wydaje się być pomyłką Wn – typowy Chopinowski pedał harmoniczny nie jest tu niezbędny, gdyż wszystkie mające brzmieć nuty są trzymane palcami. W tej sytuacji samotny znak w Wf (→Wa1) można rozmaicie interpretować, np. jako pomyłkę (sztycharza lub nawet Chopina w podkładzie do Wf lub korekcie Wf1) lub niedokładność (pominięcie ). Znak dodano w Wa2 (→Wa3) przez analogię z podobnymi t. 139 i 159, co wobec odmiennej sytuacji w omawianym takcie wcale nie musi być trafną adiustacją. Biorąc to pod uwagę, w tekście głównym proponujemy rozwiązanie wariantowe, zestawione z wersji Wn i uzupełnionej wersji Wf. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wa , Brak znaku zdjęcia pedału |
|||||||
t. 198-200
|
Utwór: op. 44, Polonez fis-moll
..
Łuk, przypuszczalnie dodany przez Chopina w podkładzie lub korekcie Wf (→Wa), odnosi się zapewne do motywów wewnętrznych głosów – por. np. t. 139-141 czy 159-161. W omawianym miejscu oryginalny układ graficzny uniemożliwia umieszczenie go bliżej tych motywów. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach |
|||||||
t. 199-200
|
Utwór: op. 44, Polonez fis-moll
..
Łuk przetrzymujący h odtworzono poprawnie jedynie w Wa2 (→Wa3). Niedokładności pozostałych wydań były następstwem Chopinowskiego sposobu pisania łuków przetrzymujących jako krótkich, dość grubych łuków, niebiegnących od nuty do nuty, lecz umieszczonych przy nucie dołączanej (por. np. pierwszą stronę autografu Mazurka G op. 50 nr 1, zwłaszcza oktawy e-e1 w t. 18-20 i 22-24). W omawianych taktach Poloneza partie obu rąk (4 głosy!) zapisane są na dolnej pięciolinii, co mogło dodatkowo utrudnić prawidłowe zrozumienie i odtworzenie tego łuku. Kończący się w tym samym miejscu łuk Wf (→Wa) nad t. 198-200 omawiamy oddzielnie. Porównanie wersji Wn i Wf (→Wa1) nasuwa przypuszczenie, że łuki w były zapisane niedokładnie. O słuszności adiustacji redaktorów Wa2 (→Wa3) przekonuje analiza głosów w tym miejscu, a także podobnych taktów 139-141, 159-161 i 218-220. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Błędy Wn |
- « Poprzednia
- 1
- …
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- …
- 81
- Następna »