mUltimate Chopin

op. 44, Polonez fis-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 186-189

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Bez znaków w Wn i Wf (→Wa)

wszystkie źródła puste

Kropki staccato proponowane przez redakcję

red TGTU
..

Zgodnie z wyjaśnieniem w uwadze w t. 127, w tekście głównym proponujemy w nawiasach kwadratowych uzupełnienie artykulacji na wzór t. 127-130 i 147-148. Uzupełniamy także łukowanie (patrz sąsiednia uwaga).

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

t. 186-188

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Łuki od przed­nutek do gis1-h1 w Wn

Wn TGTU

Bez łuków w Wf1

Wf1 puste

Łuk od przednutek do E w t. 186 w Wf2 i Wa

Wf2, Wa 186: łuk w dół, do E w l.r., 188 puste
..

W całej środkowej części za każdym pojawieniem się tego tematu przednutki łączą się z melodią pr.r. (por. t. 129, 148-149, 206-208), toteż w tym miejscu podążamy za Wn, uznając wersję Wf2 i Wa za niezręczną adiustację.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wf

t. 187-188

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

2 łuki w Wn

Ciągły łuk w Wf (→Wa)
..

W tekście głównym podajemy łuki pr.r. według Wn – łuk-tenuto w t. 186-187 i dłuższy łuk od t. 188. Za takim rozwiązaniem przemawiają następujące argumenty:

  • Obecność niejednokrotnie stosowanego przez Chopina łuku-tenuto wskazuje na bardzo prawdopodobną autentyczność tego łukowania. Natomiast ciągły łuk Wf może być rezultatem niezrozumienia tego typu niestandardowej pisowni przez sztycharza.
  • Także błędy i niedokładności Wf w odtworzeniu łuków przednutek (patrz uwaga na początku t. 186) podważają wiarygodność Wf w tym miejscu, wskazując na możliwą niedokładność podkładu i brak dostatecznej kontroli tekstu w samym wydaniu. Uzasadnia to wybór jednego źródła w przypadku wszystkich łuków w t. 186-188.
  • Łuki Wn są zgodne z występującym we wszystkich źródłach łukowaniem podobnych motywów w t. 206-208.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Łuki tenuto

t. 190-195

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

6 taktów staccato w Wn1

TGTU

2 takty staccato w Wf

tylko 190-191

2 kropki staccato w Wa

na 2 i 3 w t. 190

Bez znaków w Wn2

Tu bez kliszy 
..

Różnica pomiędzy Wn1 a Wf pod względem liczby taktów z oznaczeniem staccato dla ćwierćnut l.r. nie wpływa na wykonanie – w obu wypadkach znaki podane są na wzór, a artykulacja obowiązuje w całym odcinku aż do t. 197. W tekście głównym przyjmujemy dokładniejszą notację Wn1. Zredukowana liczba kropek w Wa to przypuszczalnie skutek niedokładności sztycharza, natomiast pominięcie znaków w Wn2 – raczej adiustacja (por. t. 151-158).
Patrz też t. 196-197 i 210-215.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 196-197

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Bez znaków w Wn i Wa

Kropka staccato w Wf

tylko na 1 w t. 196

Kropki proponowane przez redakcję
..

Pojedyncza kropka staccato na początku t. 196 w Wf może być następstwem pomyłki, mogła też jednak być dodana dla przypomnienia o różnicy artykulacji partii obu rąk w sytuacji, gdy większość partii pr.r. Chopin przeniósł na dolną pięciolinię (tego układu graficznego, jako utrudniającego odczytanie, nie odtwarzamy w naszych transkrypcjach). Zdaniem redakcji, także brak kropek staccato w Wn mógł wiązać się z obawą – Chopina lub sztycharza – przed nieczytelnością zapisu. Dla uniknięcia wątpliwości w tekście głównym oznaczamy te takty tak jak poprzednie.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne