op. 28 nr 1, Preludium C-dur

Pierwsze wydanie angielskie, w którym całe op. 28 podzielono na dwa zeszyty oznaczone kolejnymi numerami (3098 i 3099) i zawierające odpowiednio 14 i 10 preludiów. Wa1 oparte jest na Wf2; wprowadzono w nim szereg dowolnych adiustacji, m.in. dodano palcowanie kilku preludiów (G nr 3, D nr 5, h nr 6, Fis nr 13, Des nr 15, B nr 21, F nr 23 i d nr 24). Chopin nie brał udziału w jego powstaniu, natomiast adiustatorem mógł być Ignaz Moscheles, który w okresie przygotowywania Wa1 miał okazję słyszeć Preludia w wykonaniu Chopina (wszystkie lub niektóre).

Spośród trzech pierwszych wydań Preludiów Wa1 zostało najstaranniej zadiustowane, jeśli chodzi o przygodne znaki chromatyczne. Liczne, po­trzebne uzupełnienia wprowadzono np. w Preludiach fis nr 8, As nr 17 czy Es nr 19, dodawano także znaki ostrzegawcze, np. w Preludiach D nr 5, H nr 11 czy gis nr 12.

Inne ważniejsze adiustacje obejmują:

• uzupełnienia i zmiany pedalizacji, np. dowolne dodanie  na końcu Preludiów C nr 1, h nr 6 czy b nr 16, a także inne adiustacje, np. w Preludium Es nr 19,
• zmiana metrum z  na  w Preludium a nr 2,
• poprawki niektórych błędów Wf2, np. w Preludiach gis nr 12, t. 1, b nr 16, t. 43, d nr 24, t. 42 (nietrafnie),
• dodanie nieoczywistego  obniżającego dis¹ na d¹ w Preludium gis nr 12, t. 30 czy  obniżającego e¹ na es¹ w Preludium c nr 20, t. 3,
• dodanie błędnych kasowników podwyższających ces⁽¹⁾ na c⁽¹⁾ w Preludium es nr 14, t. 6, des² na d² w Preludium f nr 18, t. 3, es¹ na e¹ w Preludium B nr 21, t. 43,
• zmiany wartości rytmicznych grup nieregularnych w Preludium Des nr 15 czy przednutek w Preludium d nr 24,
• dodanie dodatkowych łuków l.r. w Preludium b nr 16, t. 19-24,
• zastąpienie pojedynczych akcentów podwójnymi, dla każdej z rąk osobno, w Preludium b nr 16,
• dodanie kropek przedłużających ćwierćnuty w Preludium As nr 17, t. 38 (trafnie) i 86-87 (błędnie),
• dodanie pauz dla pr.r. w zakończeniu Preludium d nr 24.

Jak w wielu innych utworach, w Wa1 niektóre akcenty poziome, krótkie lub długie, zastępowano dowolnie pionowymi, np. w Preludium fis nr 8, t. 1, gis nr 12, t. 37-38, b nr 16, t. 1 czy f nr 18, t. 16.

W Wa1 popełniono też sporo błędów, np.:

• błędy tercjowe w Preludiach C nr 1, Fis nr 13, b nr 16, f nr 18;
• inne błędy wysokościowe w Preludiach fis nr 8, gis nr 12;
• przeoczenia różnych elementów zapisu, jak np.:

– leggiero w Preludium G nr 3,

–   w Preludium e nr 4,

– oznaczenia pedalizacji w Preludiach D nr 5, A nr 7, B nr 21,

– łuki przetrzymujące w Preludiach A nr 7, Fis nr 13, d nr 24,

– znaki chromatyczne w Preludiach fis nr 8, As nr 17, t. 20, 26, 78, B nr 21,

– kropki przedłużające w Preludium gis nr 12,

– łuki w Preludiach b nr 16, f nr 18, B nr 21, g nr 22, d nr 24,

– akcenty w Preludiach As nr 17, B nr 21, d nr 24;

•  zamiast  w Preludium h nr 6;
• błędny znak chromatyczny w Preludium gis nr 12;
• błędne znaki przykluczowe w Preludium Des nr 15;
• pomyłkowe cyfry palcowania, np. w Preludium d nr 24.