|
|
e1 w A (odczyt dosłowny !!! miniat: wycinek, od 2, ćwierćnuty do końca taktu, obie pięciolinie. Tu bez kliszy |
|
|
TGTU = bemol es1 |
Zdaniem redakcji, jest znacznie prawdopodobniejsze, że brak 
przywracającego es1, co dałoby na końcu taktu e1, jest jednym z licznych tego typu przeoczeń Chopina – patrz np. uwaga do t. 8 i 12, a także do Preludiów A nr 7, t. 13 czy f nr 18, t. 8. Uważamy zatem, że bemole wpisane lub dopisane w ASz, KGS i WfS definiują lub przywracają tu jedyny poprawny tekst, który przyjmujemy tym samym jako główny. Wersja z e1 zajęła jednak trwałe miejsce w historii muzyki, np. jako temat wariacji Feruccia Busoniego (BV 213a) i Sergiusza Rachmaninowa (op. 22).
Zwraca uwagę dwukrotna adiustacja w Wa – najpierw dodano w Wa1, a następnie usunięto go w Wa2.
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych, Adiustacje Wa, Przeoczenia odwołania alteracji, Błędy A, Dopiski WfS
notacja: Wysokość