A - Autograf
| Data: | 22 I 1839 |
| Tytuł: | 24 Préludes |
| Dedykacja: | Son ami J. C. Kessler |
Autograf czystopis wszystkich 24 preludiów, 22 I 1839 przesłany z Majorki Julianowi Fontanie do skopiowania. A służył za podkład dla pierwszego wydania francuskiego. Liczne skreślenia i poprawki, z których duża część dotyczy oznaczeń wykonawczych, świadczą o starannym opracowaniu A przez Chopina. Dopiero pod koniec pracy kompozytor dopisywał pedalizację, o czym świadczy brak miejsca na jej oznaczenia, np. w Preludium D nr 5. Także zmiany określeń tempa wprowadzane były już po skompletowaniu cyklu i niewątpliwie z myślą o wzajemnych relacjach poszczególnych jego ogniw – patrz np. zmiany w preludiach nr 4-7, a także 12-13 i 18.
Zmiany tekstu wysokościowo-rytmicznego dają niejednokrotnie interesujący wgląd w proces wykańczania utworów przez Chopina. Ślady istotnych poprawek widać np. w Preludium f nr 18, t. 16-17 czy w sławnym, wstrząsającym zakończeniu Preludium d nr 24.
Dopracowanie tak dużego rękopisu wymagało od walczącego z chorobą kompozytora znacznego wysiłku. Znamienne są pod tym względem różnego rodzaju błędy i nieścisłości notacji, przede wszystkim znaczna w niektórych preludiach liczba opuszczeń znaków chromatycznych, np. w Preludium fis nr 8, gis nr 12, As nr 17, Es nr 19. Na szczęście tylko niektóre z nich mogą budzić wątpliwości co do intencji kompozytora:
- brak kasowników obniżających cis na c (w różnych oktawach) w Preludium h nr 6, t. 12-14;
- brak znaków precyzujących wysokość niektórych nut Preludium fis nr 8 – 2. szesnastki 3. figury l.r. w t. 9 i 4. trzydziestodwójki 3. figury pr.r. w t. 23;
- brak kasowników obniżających fis na f (w różnych oktawach) w Preludium E nr 9, t. 7;
- brak znaków precyzujących brzmienie ostatniej ósemki pr.r. w t. 30 Preludium gis nr 12;
- brak
podwyższającego f1 na fis1 w Preludium As nr 17, t. 19; - brak
przed górną nutą ostatniego akordu w t. 3 Preludium c nr 20.
W Preludium C notacja chromatyczna jest bezbłędna, a niemal wszystkie widoczne poprawki dotyczą tekstu wysokościowo-rytmicznego – patrz np. t. 18-26 czy 33. Wątpliwości może natomiast budzić umiejscowienie pisanych pospiesznie znaków 
– patrz uwagi do t. 2-28, 13-14 i 29-32.
| Oryginał w: | Biblioteka Narodowa, Warszawa |
| Sygnatura: | Mus. 93 |
