mUltimate Chopin

op. 50 nr 1, Mazurek G-dur

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 9

Utwór: op. 50 nr 1, Mazurek G-dur

Bez wskazówki w Afrag i A1 (→Wf→Wa)

!!!   miniat: wycinek, ten akord; tu A1.                     Tu bez kliszy 

w Wn

TGTU
..

Oznaczenie  to jedna z kilku wskazówek dynamicznych dodanych przez Chopina najprawdopodobniej w [A2] (→Wn). Tak samo w t. 33, a także w t. 65, który w tym autografie, tak jak w A1, był przypuszczalnie oznaczony jako powtórzenie t. 9. Patrz też t. 53 i 57.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

t. 11

Utwór: op. 50 nr 1, Mazurek G-dur

Łuki rozdzielone w Afrag i A1 (→Wf→Wa)

!!!   miniat: wycinek, od półnuty 10 do h-g1 w t. 11, tylko górna 5-linia.                       EZnieU = łuk 9-11 + lewy koniec 11-12

Ciągły łuk w Wn

EZTU = lewy kawał
..

W A1 łuk rozpoczęty w t. 9 dochodzi niewątpliwie do 1. ósemki t. 11, mimo drobnej niedokładności zapisu – w t. 10 (na końcu linii) łuk nie wykracza wprawdzie poza kreskę taktową, ale w t. 11 wpisane jest jego dokończenie. Rozdzielone łuki obu zachowanych rękopisów mogą być tu uważane za równorzędny wariant, podobnie jak w t. 7 i dalszych powtórzeniach tej frazy. W tekście głównym podajemy ciągły łuk [A2] (→Wn).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładne łuki A , Niepewna kontynuacja łuku

t. 11-12

Utwór: op. 50 nr 1, Mazurek G-dur

Bez znaku w Afrag, A1 i Wa

!!!   miniat: wycinek, t. 11 i półnuta 12, tylko górna 5-linia.                      Tu bez kliszy 

 w Wf

EZnieU

 w Wn

EZTU
..

Chopin dodał  zarówno w [A2] (→Wn), jak i w korekcie Wf, jednak znaki wyraźnie różnią się zakresem – znak w Wf uwypukla przede wszystkim sam kulminacyjny akord, podczas gdy widełki Wn tworzą nieco szerszą płaszczyznę narastania. W tekście głównym idziemy za źródłem podstawowym, czyli Wn, ale najpóźniejszą wersję Wf uważamy za równorzędny wariant. Podobnie w t. 67-68.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf

t. 11-12

Utwór: op. 50 nr 1, Mazurek G-dur

Bez oznaczeń w Afrag, A1, Wn i Wa

!!!   miniat: wycinek, 3. miara 11 i cały 12, tylko dolna 5-linia, tu A1.                    Tu bez kliszy 

  w Wf

TGTU
..

W tekście głównym uwzględniamy pedalizację dodaną przez Chopina w ostatniej fazie korekt Wf. Tak samo w t. 35-36 i 67-68.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf

t. 12

Utwór: op. 50 nr 1, Mazurek G-dur

Bez łuku w Afrag

!!!   miniat: Corel 3. miara 12 + cały 13, tylko dolna 5-linia; tu w t. 12 Gis, w 13 pusta pięciolinia.                  Tu bez kliszy

Łuk od t. 12 w A1 (→Wf)

EZTU = końcówka 12 + lewy koniec 13

Łuk od t. 13 w Wn

EZnieU lewy koniec (t. 12 nic)

2 łuki w Wa

EZnieU1 12-13 + EZnieU lewy koniec 13
..

W tekście głównym przyjmujemy niewątpliwie autentyczny łuk A1, zapisany w ten sam sposób w t. 36-37 (t. 68-69 są oznaczone jako powtórzenie t. 12-13). Autentyczność łuku Wn nie jest natomiast całkiem pewna, gdyż sztycharz mógł źle zinterpretować notację [A2], np. z powodu przejścia na nową linię w rękopisie lub innej niedokładności zapisu. W rozpoczynającej się od 3. miary t. 12 prostej, akordowej fakturze taka zmiana – w stosunku do A1 – frazowania l.r. wbrew łukowi pr.r. wydaje się nie do pomyślenia. W kończącym się na t. 12 Afrag nie ma łuków l.r.
W Wf początek łuku w t. 12, ostatnim w linii tekstu, umieszczony jest pod pięciolinią, zaś jego kontynuacja w następnych taktach – nad. Ten nielogiczny zapis interpretujemy zgodnie z A1 jako ciągły łuk, natomiast w Wa każdą część łuku odtworzono jako kompletny, osobny łuk.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf