Afrag
Tekst główny
Afrag - Autograf fragmentu
A1 - Autograf czystopis
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Drugie wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
porównaj
  t. 12

Bez łuku w Afrag

!!!   miniat: Corel 3. miara 12 + cały 13, tylko dolna 5-linia; tu w t. 12 Gis, w 13 pusta pięciolinia.                  Tu bez kliszy

Łuk od t. 12 w A1 (→Wf)

EZTU = końcówka 12 + lewy koniec 13

Łuk od t. 13 w Wn

EZnieU lewy koniec (t. 12 nic)

2 łuki w Wa

EZnieU1 12-13 + EZnieU lewy koniec 13

W tekście głównym przyjmujemy niewątpliwie autentyczny łuk A1, zapisany w ten sam sposób w t. 36-37 (t. 68-69 są oznaczone jako powtórzenie t. 12-13). Autentyczność łuku Wn nie jest natomiast całkiem pewna, gdyż sztycharz mógł źle zinterpretować notację [A2], np. z powodu przejścia na nową linię w rękopisie lub innej niedokładności zapisu. W rozpoczynającej się od 3. miary t. 12 prostej, akordowej fakturze taka zmiana – w stosunku do A1 – frazowania l.r. wbrew łukowi pr.r. wydaje się nie do pomyślenia. W kończącym się na t. 12 Afrag nie ma łuków l.r.
W Wf początek łuku w t. 12, ostatnim w linii tekstu, umieszczony jest pod pięciolinią, zaś jego kontynuacja w następnych taktach – nad. Ten nielogiczny zapis interpretujemy zgodnie z A1 jako ciągły łuk, natomiast w Wa każdą część łuku odtworzono jako kompletny, osobny łuk.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa, Niedokładności Wf

notacja: Łuki

Przejdź do tekstu nutowego

.