


Łuki
t. 399-401
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III
..
Począwszy od 2. połowy t. 399, pięć kolejnych figur pr.r. jest w Wn1 (→Wn2) pozbawionych łuków. Oczywisty błąd poprawiono w Wn3. Zdaniem redakcji, jest jednak możliwe, że źródeł tego błędu należy upatrywać w Wf, o czym świadczy pokrywanie się zbioru figur pozbawionych łuków w Wn1 (→Wn2) ze zbiorem figur pozbawionych kliników na najwyższej nucie. Tego rodzaju zgodność błędów najczęściej wskazuje na wspólne ich pochodzenie, gdyż niezależne popełnienie takich samych lub podobnych pomyłek w tym samym miejscu jest bardzo mało prawdopodobne. Tak więc najprawdopodobniej zarówno łuki, jak i kliniki zostały pominięte w Wf (lub nawet [A]), co uzupełniono następnie, ale tylko w zakresie łuków, w ostatniej fazie korekt Wf (→Wa). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf |
|||||
t. 404
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn |
|||||
t. 408
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III
..
Dwutaktowy łuk pr.r. jest efektem korekty Wf – ślady zmian pokazują, że początkowo były tu dwa łuki, pierwszy obejmował 3 triole t. 408, a drugi pozostałą część pasażu. kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Autentyczne korekty Wf |
|||||
t. 420
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III
..
Brak w Wf łuku l.r. to oczywista niedokładność (pominięto także znaki staccato w 2. połowie taktu, nie mówiąc już o błędzie tercjowym – patrz następne uwagi w tym takcie). Łuk dodano w Wn i Wa. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn |
|||||
t. 424
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III
..
W tekście głównym rozpoczynamy łuki od 1. szesnastki taktu, gdyż pierwsze dwie szesnastki znajdują się pod jednym łukiem w trzech pozostałych analogicznych miejscach drugiego wystąpienia tego tematu (t. 416, 432 i 446). Znamienna jest zwłaszcza notacja w t. 415-416, podkreślająca łączność przetrzymanej ósemki z następującymi szesnastkami, co ma szczególne znaczenie, gdy cała fraza rozpoczyna się od dwóch ósemek staccato. kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne |