mUltimate Chopin

op. 11, Koncert e-moll, cz. II

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Łuki
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Łuki

t. 53

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

Łuk w Wf (→Wa)

Bez łuku w Wn
..

Brak łuku uważamy za przeoczenie sztycharza Wn1, choć nie można wykluczyć dodania go w ostatniej fazie korekt Wf.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn

t. 54

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

Bez łuków w Wf (→Wa,Wn1→Wn2)

!!!   miniat: pół taktu, tylko dolna 5-linia.               Tu pusta klisza 

Łuk w Wn3

EZnieU1 (tylko 1!)

Alternatywna propozycja redakcji (2 łuki)

EZnieU
..

Wf (→Wa,Wn1→Wn2) nie ma w tym takcie – inaczej niż w analogicznym t. 13 – łuków l.r. W Wn3 dodano łuk nad 1. połową taktu; trudno stwierdzić, czym kierował się adiustator, dodając tylko jeden łuk w tym takcie. W tekście głównym zachowujemy pisownię Wf, gdyż Chopin najprawdopodobniej uważał za wystarczające określenie legato – por. np. Koncert f op. 21, cz. I, t. 139, w którym określenie sempre legato zastępuje łuki występujące w analogicznym miejscu. Z drugiej strony, niewykluczone, że legato zostało dodane jako łatwiejszy sposób skorygowania przypadkowo pominiętych łuków – w całym temacie (t. 54-62) Chopin opatruje akompaniament łukami już od następnego taktu (z wyjątkiem t. 58). Z tego względu jako alternatywne rozwiązanie proponujemy uzupełnienie łuków w omawianym takcie.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn , Legato i łuki

t. 54

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

2 łuki w Wf (→Wa,Wn1→Wn2)

!!!   miniat: 1. pół taktu i 3 32-ki, tylko górna 5-linia, bez określeń.                EZTU (razem z leggieriss.)

3 łuki w Wn3

EZnieU (razem z leggierissimo)
..

Zmiana łukowania w Wn3 to charakterystyczny przykład rutynowej adiustacji – osobny łuk dla 2. miary taktu przypomina raczej smyczkowanie niż gest pianistyczny.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 58

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

Bez łuków w Wf (→Wn1→Wn2)

!!!   miniat: nic.        Tu bez łuku + ostatnia ósemka e z belką i * pedału EZnieU;                        

2 łuki w Wa

Łuk Wn3

Łuk proponowany przez redakcję
..

Tak jak w analogicznym t. 17, w tekście głównym proponujemy całotaktowy łuk w partii l.r. Taki sam łuk dodano w Wn3, natomiast w Wa każdą połowę taktu objęto osobnym łukiem, być może ze względu na brak miejsca.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn

t. 59-60

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

Łuk do akordu w Wf (→Wa)

!!!   miniat: nic.                       TGTU

Łuk nad triolą w Wn
..

Nie wiadomo, jak powstała różnica zasięgu łuku. Zdaniem redakcji najprawdopodobniejsza jest niedokładność sztycharza Wn.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn