Wn3
Tekst główny
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
WfFo - Egzemplarz Forest
WfH - Egzemplarz Hartmann
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Poprawiony nakład Wn1
Wn2a - Zmieniony nakład Wn2
Wn3 - Drugie wydanie niemieckie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Wa3 - Zmieniony nakład Wa2
porównaj
  t. 54

Bez łuków w Wf (→Wa,Wn1Wn2)

!!!   miniat: pół taktu, tylko dolna 5-linia.               Tu pusta klisza 

Łuk w Wn3

EZnieU1 (tylko 1!)

Alternatywna propozycja redakcji (2 łuki)

EZnieU

Wf (→Wa,Wn1Wn2) nie ma w tym takcie – inaczej niż w analogicznym t. 13 – łuków l.r. W Wn3 dodano łuk nad 1. połową taktu; trudno stwierdzić, czym kierował się adiustator, dodając tylko jeden łuk w tym takcie. W tekście głównym zachowujemy pisownię Wf, gdyż Chopin najprawdopodobniej uważał za wystarczające określenie legato – por. np. Koncert f op. 21, cz. I, t. 139, w którym określenie sempre legato zastępuje łuki występujące w analogicznym miejscu. Z drugiej strony, niewykluczone, że legato zostało dodane jako łatwiejszy sposób skorygowania przypadkowo pominiętych łuków – w całym temacie (t. 54-62) Chopin opatruje akompaniament łukami już od następnego taktu (z wyjątkiem t. 58). Z tego względu jako alternatywne rozwiązanie proponujemy uzupełnienie łuków w omawianym takcie.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn, Legato i łuki

notacja: Łuki

Przejdź do tekstu nutowego

.