- « Poprzednia
- 1
- …
- 18
- 19
- 20
- 21
- 22
- 23
- 24
- …
- 56
- Następna »
t. 54
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II
..
Zmiana łukowania w Wn3 to charakterystyczny przykład rutynowej adiustacji – osobny łuk dla 2. miary taktu przypomina raczej smyczkowanie niż gest pianistyczny. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wn |
|||||
t. 55
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II
..
W tekście głównym podajemy pisownię Wf (→Wa), intuicyjnie zrozumiałą i wielokrotnie stosowaną przez Chopina, np. w 1. części Koncertu, t. 404-406. Wersja Wn jest z pewnością błędna – notacja taka jest rytmicznie niejasna i sugeruje dwukrotne uderzenie nuty e2. Ponadto, tak jak w wielu innych miejscach, w Wn pominięto wężyk podkreślający ciągłość trylu. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wn |
|||||
t. 55
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II
..
Brak w Wn można wytłumaczyć przeoczeniem sztycharza Wn lub ewentualnie dodaniem znaku w ostatniej fazie korekt Wf. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wn |
|||||
t. 55
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II
..
Palcowanie WfH w tym takcie, a także w t. 58 i 59, może być autentyczne – pismo jest podobne do Chopinowskiego, a pozycje ręki wynikające z układu palców naturalne. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Dopiski WfH |
|||||
t. 56
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II
..
Dopisany w WfS łuk przetrzymujący gis2 świadczy, że jego brak w Wf (→Wa,Wn1→Wn2) to najprawdopodobniej przeoczenie. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wn , Dopiski WfS |
- « Poprzednia
- 1
- …
- 18
- 19
- 20
- 21
- 22
- 23
- 24
- …
- 56
- Następna »