


Łuki
- « Poprzednia
- 1
- …
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- …
- 41
- Następna »
t. 425
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
Chopin używał niekiedy notacji z podwójnymi łukami, np. w Koncercie f op. 21, cz. III, t. 472-480, ale w tym wypadku dodanie górnego łuku to z pewnością adiustacja Wa. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa |
|||||
t. 426
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa |
|||||
t. 426
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
Wcześniejsze rozpoczęcie łuku w Wn1 (→Wn2) to z pewnością niedokładność sztycharza, który mógł mylnie zinterpretować "obejmujący" łuk Wf. Zgodny z logiką – pianistyczną i muzyczną – łuk przywrócono w Wn3. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wn , Adiustacje Wn |
|||||
t. 426-427
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
Zarówno ten pasaż, jak i podobny 4 takty później objęte są dwoma łukami. Mimo iż w obu przypadkach można się doszukać uzasadnienia dla podziałów tych łuków (odmiennych w każdym z tych miejsc), za najprawdopodobniejsze wytłumaczenie tego stanu rzeczy redakcja uważa niedokładną notację wynikającą np. ze sprzyjającego przerwaniu łuku układu graficznego z przenośnikiem oktawowym obejmującym także 2. miarę taktu czy z przejścia do nowej linii w [A] (w t. 430-431). Z tego względu w tekście głównym proponujemy w każdym z tych miejsc łuk obejmujący cały pochód szesnastek. kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne |
|||||
t. 428-429
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I
..
Adiustacja Wn3 nie wydaje się uzasadniona, gdyż widoczne ślady zmian dowodzą, że łuk Wf był korygowany – zapewne przez Chopina – a zarówno pierwotny, jak i zmieniony łuk sięgał do 1. seksty w t. 429. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wn |
- « Poprzednia
- 1
- …
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- …
- 41
- Następna »