Łuki
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- …
- 17
- Następna »
t. 40
|
Utwór: op. 16, Rondo Es-dur
..
Doprowadzenie łuku w Wf (→Wa) aż do szesnastki f2, od której jednocześnie rozpoczyna się nowy łuk, to prawdopodobnie niedokładność – skoro Chopin nie objął całości jednym łukiem, jak to zrobił dwa takty dalej, to trudno przypuszczać, by chciał zacierać naturalny podział frazy, wyznaczony chwilowym wstrzymaniem ruchu szesnastkowego. Dlatego w tekście głównym uwzględniamy skrócenie łuku wprowadzone w Wn. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Niedokładności Wf , Adiustacje Wn |
||||||||||||
t. 40
|
Utwór: op. 16, Rondo Es-dur
..
Nie jest pewne, czy łuk Wf trafnie oddaje pisownię [A], tak iż niewykluczone, że odpowiada jej łuk Wn i Wa, zgodny z łukiem pr.r. W tekście głównym pozostawiamy jednak wersję Wf, gdyż przy powtórzeniu tej frazy (t. 42) łuk również rozpoczyna się od 4. ósemki taktu. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Adiustacje redakcyjne |
||||||||||||
t. 42
|
Utwór: op. 16, Rondo Es-dur
..
W tekście głównym zachowujemy łuk źródłowy, mimo że moment jego rozpoczęcia można uważać za niedokładny – patrz t. 40. Wersję wzorowaną na alternatywnej interpretacji łuku w t. 40 proponujemy jako dopuszczalny wariant łukowania. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Adiustacje redakcyjne |
||||||||||||
t. 44-49
|
Utwór: op. 16, Rondo Es-dur
..
W t. 44, 46 i 48-49 każda z wyodrębnionych wiązaniami grup szesnastek (ewentualnie zakończonych ósemką) opatrzona jest w źródłach łukiem, zaczynającym się od drugiej lub – znacznie rzadziej – pierwszej nuty. Różnice mają niewątpliwie charakter przypadkowy, a za odpowiadające intencji Chopina uważamy łuki biegnące od 1. nuty jako naturalniejsze zarówno od strony muzycznej, jak i pianistycznej. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Niedokładności Wa |
||||||||||||
t. 52-62
|
Utwór: op. 16, Rondo Es-dur
..
Łuki pod basowymi motywami B-Es w t. 52-54, 56-57 i 60-62 to dowolny dodatek Wa2 (→Wa3). Autentyczne łuki w takim kontekście znajdują się w analogicznych t. 360-370, być może więc w ten sposób należy te ósemki grać także w omawianych taktach. Innego wykonania, np. staccato, nie można jednak wykluczyć – por. podobne motywy w t. 68-69 i 72-73. W Polonezie As op. 53 zbliżone motywy stanowią osnowę akompaniamentu głównego tematu (t. 17-19 i analog.) i opatrzone są naprzemian łukami lub kropkami. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- …
- 17
- Następna »