mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Artykulacja, akcenty, widełki
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Artykulacja, akcenty, widełki

t. 206

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

 w A (możliwa interpretacja) i Wn2

 w A (interpretacja dosłowna→Wn1→Wf→Wa)
..

Zamierzony przez Chopina moment rozpoczęcia widełek  nie jest w A jasny. Znak rozpoczyna się wyraźnie przed kreską taktową pierwszego na nowej stronie t. 206, co sugeruje rozpoczęcie go jeszcze w poprzednim takcie, nie pozwala jednak na dokładne umiejscowienie początku znaku. W Wn1 (→Wf→Wa) uznano to po prostu za niedokładność, co może być słuszne. W Wn2 przyjęto rozwiązanie zbliżone do przyjętego w tekście głównym – początek znaku po ostatniej nucie t. 205.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn , Niedokładności A

t. 207-208

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Akcenty długie w A

Krótkie akcenty w Wn (→Wf→Wa)
..

Zmiana wyraźnie długich akcentów w A na krótkie to z pewnością następstwo niedokładności Wn (→Wf→Wa).
Znak w t. 207 był w A wpisany początkowo nad górną pięciolinią, a następnie skreślony i zastąpiony akcentem pomiędzy partiami obu rąk.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Poprawki A

t. 213

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Kropka staccato w A i Wn2

Bez znaku w Wn1 (→Wf→Wa)
..

Brak kropki staccato to niewątpliwy błąd Wn1 (→Wf→Wa).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn

t. 214-216

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Akcenty długie w A

Akcent i  w Wn1 (→Wf→Wa)

Różne akcenty w Wn2
..

Znaki pod akordami l.r. w t. 214 i 216 w A to typowe akcenty długie. W Wn (→Wf→Wa) pierwszy z nich odtworzono jako krótki akcent, a drugi jako . W Wn2 ten ostatni znak skrócono – zapewne na podstawie A – tak, iż można go uznać za akcent długi.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Adiustacje Wn

t. 218

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

 w A (odczyt dosłowny→Wn→Wf→Wa)

!!!   miniat: nic.                        EZnieU

Akcent długi w A (interpretacja kontekstowa)

TGTU
..

Zdaniem redakcji, nie jest jasne, czy takt ten należy traktować jako analogiczny do t. 214 i 216, czy 219 i 220. W pierwszym przypadku znak wpisany w A pod akordem l.r. należy uznać za akcent długi; interpretację tę, wynikającą ze struktury fraz pr.r., przyjmujemy w tekście głównym. W drugim przypadku znak byłby diminuendem (), które zresztą i tu, i w następnych taktach pełni również funkcję akcentującą.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie