Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne


t. 29-32

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

8 kliników w A

!!!   miniat: nic.              EZTU

7 kropek w Wn1 (→WfWa)

8 kropek w Wn2

..

Osiem znaków staccato na pierwszych ćwierćnutach tych taktów (w obu rękach) ma w A postać wyraźnych kliników (tylko znak w l.r. w t. 30 można by w innym kontekście uznać za kropkę). Mimo to w wydaniach odtworzono je jako kropki, co jest uproszczeniem charakterystycznym dla sztycharza Wn1, niepoprawionym w żadnym z pozostałych wydań. Brak znaku pr.r. w t. 31 to oczywiste przeoczenie Wn1 (→WfWa).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Błędy Wn , Kliniki

t. 29-32

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

4 akcenty długie w A

 i różne akcenty w Wn1

 i akcenty długie w Wf

 i akcenty na 2. miarę w Wa

4 krótkie akcenty w Wn2

..

Notacja akcentów w A jest wyraźna i jednoznaczna – cztery akcenty długie na 3. miarę każdego taktu. Mimo to w wydaniach nie odtworzono wiernie ani umiejscowienia, ani długości znaków. Wszystkie zmiany w Wn1 i Wf mają niewątpliwie przypadkowy charakter, co przy ciasno upakowanym tekście prowadzi do niejasności i utrudnia interpretację i odtworzenie ich pisowni. Akcenty rozpoczynają się niekiedy tak blisko , że wydaje się, iż oba znaki tworzą parę wspólnie akcentującą jedno uderzenie (Chopin dość często używał takich połączeń, ale tutaj A wyklucza takie rozumienie tych znaków). W Wf takie pary umieszczono na tyle niedokładnie, że w t. 30 i 32 znaki  zdają się przypadać dopiero na 3. miarę taktu. W Wa ujednolicono notację t. 30-32, uznając że całe pary  mają dotyczyć 2. miary; rodzaj użytych akcentów nie jest przy tym oczywisty, ale są one dłuższe niż np. znaki w t. 24-26 i 28. Wn2 odtwarza pisownię A, zastępując jedynie akcenty długie krótkimi.
Podobne niejasności i zniekształcenia pisowni występują także w t. 369-375.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn

t. 30-32

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Drobne nuty w A i Wn2

!!!   miniat: jw.                     wg miniatury (drobne jak TGTU, tylko na jednej lasce)

Normalne nuty w Wn1 (→WfWa)

Drobne nuty proponowane przez redakcję

TGTU

..

Uproszczona notacja A, w którym towarzyszące partii solowej dwudźwięki akompaniamentu orkiestrowego wyodrębnione są jedynie drobniejszym pismem, zmyliła sztycharza Wn1 (→WfWa), który nie zauważywszy różnicy wielkości nut, całe akordy wysztychował normalną czcionką. W Wf w t. 374-376 Chopin nie tylko skorygował ten błąd, ale także wyraźniej rozgraniczył partię solową od akompaniamentu. Tę ostatnią pisownię, jako najpóźniejszą i stanowiącą wyraźne ulepszenie, stosujemy także tutaj. Tekst partii solowej zgodny z intencją Chopina ukazał się drukiem po raz pierwszy w Wydaniu Narodowym.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn , Pominięcie korekty analogicznego miejsca

t. 30-32

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

..

W Wf znaki  w t. 30 i 32 umieszczone są niedokładnie, tak iż można odnieść wrażenie, że wraz z akcentami dotyczą wspólnie 3. miary taktu.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf

t. 31-32

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Łuk 3-nutowy w A (→Wn)

!!!   miniat: nic.                  EZTU

Łuk 5-nutowy w Wf

Niedokładny łuk Wa

..

W tekście głównym podajemy łuk A (→Wn). W wyniku niestarannej pracy sztycharzy łuki w Wf i Wa są z pewnością błędne.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Niedokładności Wa